Ik ben het ermee eens dat het slachten van de kippen niet alleen te maken had met ‘het leven zoals het was’. Natuurlijk is de zucht naar sensatie een van de bewegingsredenen tot dit.
Zoals Wim zei; tv brengt sensatie. Niet omdat het goedkoper is, wel omdat de kijker, dat zijn wij dus, daar op zitten te wachten.
En dan hoef ik het echt niet alleen over een commerciële tv als VT4 te hebben.
Neem nu VRT. Iedereen herinnert zich het succesprogramma ‘De mol’. Ook zij hebben twee maal een klacht van GAIA ontvangen (voor het stropen van een konijn en het vechten tegen een kalfje dat werd getraind om later in een stierengevecht te gebruiken).
Maar hebben wij toen afgehaakt? Ik in elk geval niet.

Misschien is de vraag niet zozeer of het ethisch verantwoord is zo’n praktijken uit te zenden (en uiteraard uit te voeren onder het mum van een programma), maar wel waarom de media (in dit geval kranten) hier als gieren op een kadaver opvliegt.
Is dat ook geen sensatie zoeken? De meisjes in het programma waren geschokt door wat ze moesten doen. De kijker ook. Is er iets mooiers om als bladvulling in de krant te plaatsen dan dat?
Waarom gaf de media geen verslag van bijvoorbeeld de kippen of de vissen die bij een programma als ‘Expeditie Robinson’ werden gedood. Persoonlijk vind ik de manier waarop deze beetjes aan hun einde komen, veel erger. Maar de kijker slikt het. “Je moet toch overleven op zo’n eiland...”
Niet interessant voor een krant?

Ach, alle gekheid op een stokje. Het programma gaat door, en vele mensen zullen kijken. Enkelen om te zien of er nog meerdere wanpraktijken gebeuren, anderen om te bewijzen dat het echt gaat om ‘leven zoals toen’.
En de krant drukt ook door. Hun bladvulling heeft succes gehad bij het publiek. End of story.
En kijk... wij praten over wat uitgezonden is en gedrukt staat.
Is dit niet veeleer het bewijs dat de media ons steeds sterker vast neemt in zijn klauwen?