actualiteitsforums - Enkele post bekijken

De Sorrycultuur

Jean Marie Dedecker

Ik hoef geen excuses te horen van de nazaten van Rex, Verdinaso en allerhande oorlogscollaborateurs, schrijft Jean-Marie Dedecker. 'Nakomelingen zijn verantwoordelijk voor de wereld van morgen, niet voor die van gisteren.'

Als het stof van de politieke recuperatie is gaan liggen, is het tijd voor rationaliteit en een poging tot intellectuele eerlijkheid. Op de slechte timing na, valt er nog veel te zeggen over de inhoud van De Wevers oekaze op de collectieve schuldbekentenis van Patrick Janssens aan de Joodse gemeenschap. Mijn karakter is te slecht om te geloven dat de politieke agenda van dit schuld- en boeteverhaal vrijblijvend is. De herinnering aan de Holocaust is geen kalenderverdriet, maar de zwartste bladzijde uit de westerse geschiedenis. Daarom zijn excuses van mensen die zelf niet verantwoordelijk zijn, in naam van mensen die er niet meer zijn, voor mensen die er ook niet meer zijn, zo niet 'gratuit' dan toch voor discussie vatbaar.

De oorlog en de repressie hebben hele generaties in dit land achtervolgd en de verbittering werd met de moedermelk doorgegeven. Zestig jaar na datum zijn amnestie, vergiffenis en een dialoog om het verleden te verwerken nog altijd taboe, of verlopen in éénrichtingsverkeer. Dit land heeft nooit op een volwassen manier met zijn oorlogsverleden kunnen omgaan. Hadden we dat wel gekund, dan was nooit geboren wat we vandaag proberen te bestrijden: het extreemrechtse gedachtegoed van Vlaams Belang. De Wever weet maar al te goed dat Vlaams Belang de Joodse gemeenschap napraat, deels uit viscerale afkeer van de islam, deels uit 'wiedergutmachungs'-angst en deels uit plat opportunisme om Joodse stemmen te winnen. Janssens is De Wevers meerdere in de bestrijding ervan, en die laatste heeft nu weer zijn tijdstip slecht gekozen.

Ik hoef geen collectieve schuldbekentenis in een opbod van slachtofferschap. Ik hoef zelfs geen excuses te horen van de nazaten van Rex, Verdinaso en allerhande oorlogscollaborateurs. Ook niet van Open VLD'er baron Leo Delwaide, zoon van de toenmalige oorlogsburgemeester van Antwerpen. Kinderen zijn niet verantwoordelijk voor de daden van hun ouders. Wie geen schuld draagt, moet geen boete betuigen. Hun lijdensweg en trauma's zijn al of niet verwerkt in identiteitsschaamte, de ideologische navelstreng van de familieband. Nakomelingen zijn verantwoordelijk voor de wereld van vandaag en die van morgen, niet voor die van gisteren.

De Wever heeft daarom gelijk als hij durft te verwijzen naar het huidige zionisme in Israël. Het rechtvaardigheidsgevoel moet al zeer selectief zijn om excuses aan te bieden voor misdaden tegen de menselijkheid uit het verleden, zonder die van het heden te durven aankaarten. De Wever staat niet alleen. Om het met de woorden van Abram de Swaan te zeggen (NRC Handelsblad, 13 augustus 2004) : 'De Joden, en de Joden in Israël al helemaal, hebben het oorlogsverleden uitgebuit om de vestiging van Israël te rechtvaardigen en alle daden van het regime te legitimeren. Sterker nog, de Joden die in Europa slachtoffer van de nazi's waren, zijn in Palestina de beul van de Palestijnen geworden.' De herinnering aan de gruwel uit het verleden levendig houden is een permanente opvoedkundige taak van de democratie, maar waakzaamheid voor de gruwel van het heden is een even grote pedagogische plicht. Deze gruwel zorgt immers voor het huidige Islamitische woedekapitaal van de wereld. Het is verkeerd ons kritisch vermogen uit te schakelen, uit latente angst voor verwijten van antisemitisme door de leiders van de slachtoffercultuur. 'Wie nog maar beweert dat er zoiets is als een Israëlische lobby, loopt het risico voor antisemiet uitgemaakt te worden', bevestigt zelfs de Britse topjournalist Robert Fisk. (The Independent, april 2006)

Mijnheer De Wever, ik heb een hekel aan alibi- en vluchtgedrag van politici die hun beginselvastheid afzweren als hun uitzicht op een ministerspost in het gedrang komt, en die op hun knieën gaan voor de hypocriete berouw- en biechtcultuur van hun kartelpartner. De sorrycultuur is de goedkope schaamlap van de vrije meningsuiting. Maar ik gruw nog meer van mensen die zich een patent toe-eigenen op politieke correctheid en opportunistisch een opwelling krijgen van heilige selectieve verontwaardiging om ons een goed geweten te schoppen. Zoals het pseudo-humanistisch Open-VLD-triumviraat (De Gucht, Somers, Dewael) dat de Antwerpse excuses tegenhield zolang baron Delwaide in het schepencollege zat, maar zich nu ontpopt als hoeder van de mensheid 'au besoin du moment'. Blauwe diamantaire hypocrisie aan de Scheldeboorden en 'sorry' als alibi voor eigenbelang.

In een tijd van communautaire spanningen en dito regeringsvormingen heeft De Wever zijn moment slecht gekozen om verkeerde connotaties en zwarte demonen op te roepen van de excessen van het Vlaams nationalisme. Voer voor Franstalige politici van alle partijen, die een excuus krijgen om gretig in koor het refrein van Jacques Brel te neuriën: 'Alle Vlamingen zijn nazi's tijdens de oorlogen en katholiek ertussenin.' Dit is dankbaar meegenomen voor hun identiteitsvorming en verlatingsangst in tijden van splitsingsscenario's en BHV-toestanden. Na zestig jaar komt de oorlog weer van pas. 'Les excuses sont faites pour s'en servir'.

Als De Gucht & co. toch zo graag willen biechten, berouw betonen en absolutie vragen, is er nog werk aan de winkel. Zij kunnen de Saksen Coburgs meenemen voor een trip naar Congo. Daar kunnen ze op blote knieën op bedevaart trekken van Leopold- naar Elisabethstad ter nagedachtenis van Lumumba, afgehakte ledematen, handel in Rood Rubber en van de gruwelijke decimering van de bevolking in opdracht van Leopold II.

De holocaust is van een onbegrijpelijke wreedheid en bestialiteit, het mensdom onwaardig. Uit respect verdient het niet misbruikt te worden voor deze of gene politieke verborgen agenda, niet ter rechter- en niet ter linkerzijde. Om ervoor te zorgen dat het zich niet herhaalt, bestaat het mechanisme van 'vergeten en vergeven'. Voor Ari Epstein van het Forum der Joodse Organisaties, die Bart De Wever dit mechanisme hautain ontzegt, citeer ik, tot nadenken,en tot besluit, de zanger en filosoof Jan Leyers (De Morgen 15 april 2002): 'Als je Israëli's en Palestijnen zou voorstellen vandaag nog de vijandelijkheden te staken, elkaar te omarmen en in vrede naar huis te gaan, zou de Palestijn zeggen: “Prima, het mijne staat in Jaffa." Je kunt het natuurlijk ook rekken tot alle gevluchte Palestijnen zijn overleden, en hopen dat hun nakomelingen niet zo'n goed geheugen hebben als het Joodse volk. Als ze dat wel hebben, weten we alvast wat we binnen 2.000 jaar kunnen verwachten.'

Jean Marie Dedecker is kamerlid en de voorzitter van LDD

DS, 02-11-2007