Ik heb ooit een documentaire gezien over een vrouw die misbruikt werd door haar vader en haar broer. Mensen die zoiets meemaken moeten in een verschrikkelijk dal terechtkomen. Zoiets geraak je echt moeilijk te boven.
Ik heb echt bewondering voor die vrouw. Hoe moedig ze is en hoeveel bewondering ik voor haar heb, omdat ze na zoveel jaren toch een klacht indient.
Ik kan mij best voorstellen dat het een hele opluchting is om je te 'bevrijden'. Maar zoiets is niet op een twee drie vergeten. Hier gaan jaren aan voorbij en de littekens blijven voor altijd.
Die vrouw was dan ook nog zwanger en dus is dit ook echt verschrikkelijk dat haar ouders, vooral haar moeder, zich gedraagt alsof haar dochter de schuldige was. En dit terwijl de vader zijn dochter misbruikt.
Ik vind het zeer moedig van de vrouw om een klacht in te dienen en ook om dit in de media te verklaren.