Ondanks de rijkdom die wij rondom ons zien, leven toch nog vele medeburgers (méér dan we denken) in slechte omstandigheden. Nog steeds gaan vele mensen in ons land onder diepe armoede gebukt en hebben ze het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen.

Er zijn mensen die denken dat 'alle mensen die in kansarmoede leven' het zelf hebben gezocht. Dit is zeker niet waar. Een héél kleine groep heeft misschien zijn geld verkwist aan gokken, alcoholgebruik of andere verslavingen.

Maar de meeste mensen die in zulke situaties terecht komen kunnen er zelf niets aan doen. Armoede is vaak een vicieuze cirkel. Het gaat vaak van ouders op kinderen.( ouders arm => weinig studiekansen => slecht betaald werk => laag loon => slechte huisvestiging => slechtere gezondheid => zelf arm )

Door onvoorziene omstandigheden kan je ook ongewild in kansarmoede terechtkomen. Denk maar aan een echtscheiding, werkongeval e.d.

Gelukkig bestaan er voor deze mensen dan de laagdrempelige hulpverlening: de voedselbank.
En vanuit die hulpverlening komen ze vaak terecht in verenigingen waar ‘armen het woord nemen’. In zulke verenigingen kunnen mensen die in kansarmoede leven praten met lotgenoten. Ze vinden er steun en een beroepskracht helpt hen ook bij problemen. Ze kunnen er ook praten over hun noden en wat er aan gedaan zou kunnen worden. Bijvoorbeeld momenteel is men aan het feit aan het werken dat de meeste hulpverleners van het OCMW vandaag de dag niet genoeg ingelicht zijn over wat kansarmoede inhoud.

Ik vind het zeer goed dat er zo’n verenigingen bestaan. Ik denk dat de MIA’s (mensen in armoede) er heel veel deugd van hebben. Het was dan ook een zeer leerrijke ervaring toen ik vorig jaar voor mijn eindwerk een vereniging mocht bezoeken ‘waar armen het woord nemen’. Ik bezocht ‘Ons Huis’ in Mol.