Toen ik de titel van dit artikel las dacht ik van oh nee, als je al niet meer zonder je gsm kan... Langs de ene kant vind ik het belachelijk. Een gsm is geen basisbehoefte. Eten, drinken dat hebben we nodig, maar een gsm? Langs de andere kant, als ik dit toepas op mezelf, merk ik dat die gsm zo'n gewoonte is geworden, dat ik het toch ook wel moeilijk zou hebben. Het is gewoon pure luxe, het is gemakkelijk. Als je op school bent en je wil vragen of één van je ouders je kan komen halen stuur je gewoon een sms-je! Of je wil uitgaan, dan moet je niet liggen rond bellen, je stuurt gewoon wat rond en je weet meteen wat er te doen is. Ik gebruik mijn gsm verder ook als wekker, hij herinnert me aan verjaardagen, adressen of andere zaken die ik niet mag vergeten. Dus ik vind het erg om te moeten toegeven, maar ik zou zelf moeilijk zonder kunnen, maar enkel omdat het zo gemakkelijk is. Wat ik wel vind is dat tegenwoordig kinderen op te jonge leeftijd die gsm al in handen krijgen. Ik vind dat ze toch minstens 14/15 jaar mogen zijn want vroeger heb je dat volgens mij enkel nodig om spelletjes mee te spelen en daarvoor hebben ze al game-boy's uitgevonden!