Hoe kan je nu zo'n verschrikkelijke daad begaan, en dan achteraf enkel "het spijt me zeggen" omdat je advocaten zeggen dat je dat moet doen? Hoe kom je er nu bij om zoiets te doen? Ik kan begrijpen dat die jongen het niet gemakkelijk had op school maar is dat een oplossing? Ik hoop echt dat hij eindelijk eens gaat beseffen dat hij niet alleen het leven van het kleine meisje, de kinderoppas en de turkse vrouw heeft verpest, maar ook van die bijhorende familie-en vriendenkring, zijn eigen ouders en familie, de juryleden en al die andere mensen die het proces moeten bijwonen,... Wat hij heeft aangericht valt nooit goed te praten, en het verdriet bij die mensen zal misschien een beetje slijten, maar weggaan zal het nooit. Er zal geen dag voorbij gaan dat die familiedelen niet aan de kleine Luna en haar oppas denken, en ook de turkse vrouw zal nog elke dag van haar leven met die gebeurtenis geconfronteerd worden. Die jongen moet zeker psychische hulp krijgen, maar hij moet vooral gestraft worden. Ik vind deze hele zaak echt onbegrijpelijk en heel erg droevig. Ik hoop dat hij heel hard moet boeten voor zijn feiten en ik wens de familieleden nog heel erg veel sterkte toe.