Wanneer je plots je kinderen (je dierbaarste bezit) verliest, dan staat de wereld stil. Hoe moet je leven verder ? Het is niet de normale gang van zaken. Je ouders begraven oké.. zo is het leven nu eenmaal. Eerst gaan de ouderen dan de jongeren. Maar je kind verliezen, neen, daar zet je je nooit over. Het blijft een gemis. De pijn zal blijven snijden. Dit verwacht je niet ! Dit wens je je ergste vijand nog niet toe!

En dan de manier nog waarop deze kinderen van het leven zijn beroofd.. Welke vader vermoordt nu zijn kinderen? Ze hadden nog een heel leven voor zich. Van zoiets word ik gewoon misselijk. Hoe kan je nu zo laf zijn. Oké als je je vrouw niet kan houden, moet je dan je kinderen vermoorden? Ronduit zielig.

Ik vind wel dat de moeder goed met haar verlies kan omgaan. Daar heb ik wel heel veel bewondering voor. Mensen die 'alles' verloren hebben en toch nog redelijk positief in het leven kunnen staan, daar heb ik respect voor.