actualiteitsforums - Enkele post bekijken - Journalist haalt Parijs op boterhammen met hesp

Journalist haalt Parijs op boterham met hesp

Guillaume Prébois haalde goed en wel Parijs. Met een gemiddelde van 28,8 km/u zelfs. Wat heeft hij nu bewezen? 'Dat je geen doping moet pakken om het parcours van de Tour af te leggen, maar dat wie zich niet soigneert geen vijf dagen meegaat in de echte Tour.'

Zijn prestatie ging hem vooraf, want een zwerm cameraploegen en vrienden stond Guillaume Prébois en zijn Italiaanse ploegmaat Fabio zaterdag op de Champs-Elysées op te wachten. De overrompeling was zo heftig dat het duo 300 meter voor de finish voet aan de grond moest zetten. En dat laatste eind een halfuur later alsnog moest afwerken. Maar sowieso was de laatste rit improviseren want de plaatselijke ronden op de Champs-Elysées bleken om praktische redenen - het verkeer - ondoenbaar.

Prébois, correspondent van Le Monde in Italië, werd geprovoceerd door de uitlatingen van Tom Boonen als zou de Tour zo zwaar zijn dat de renners werden gedwongen naar versterkende middelen en methodes te grijpen. Prébois nam de handschoen en zijn oude gewoontes - tien jaar geleden koerste hij bij de amateurs - weer op. De Universiteit van Toulouse tekende voor de medische begeleiding en Dorian Lecamp, dokter-in-spe, maakte van L'Autre Tour het onderwerp van zijn eindverhandeling. Eén dag voor de Tour reed Prébois zijn Tour. Ruim 3.500 kilometer in 21 koersdagen. Zaterdag rondde hij de onderneming, samen met zijn Italiaanse ploegmaat Fabio, succesvol af. Opvallend fris.

'Tot mijn grote verbazing', gaf hij zelf toe. 'Ik had verwacht dat mijn hematocriet ergens in de dertig zou zitten. Maar ik heb zelfs een hogere waarde dan bij de start, 42. Vooraf hadden mijn vrienden grappend gevraagd naar het adres van het ziekenhuis in Parijs waar ze me konden komen bezoeken. Maar ik voel me prima. Moe. Ik heb gemiddeld slechts vijf à zes uur per nacht geslapen. Want ik moest na de koers, de massage en het eten ook nog mijn werk als journalist doen. Maar mijn lichaam is niet afgepeigerd.'

Een verrassing ook voor de meereizende dokter. Maar hij heeft een verklaring. 'Guillaume heeft vooraf zeer hard getraind en hij heeft zeer gedisciplineerd geleefd. Plus, hij heeft constant zitten eten tijdens de ritten om de verbruikte calorieën aan te vullen. De eerste week zorgde dat trouwens voor spijsverteringsproblemen. Dat was de enige lichamelijke kwaal waarmee hij moeten afrekenen heeft. En nog een milde vorm van tendinitis aan beide knieën. Maar dat is typisch voor renners in de cols.'

De conclusie van de onderneming moet dus zijn dat iedereen de Tour de France kan rijden met een gedegen voorbereiding en enige aanleg. Alleen, zij hebben geen koers gereden. Prébois en zijn ploegmaat hielden een tempo aan. Terwijl net de tempowisselingen moordend zijn. 'Klopt. Maar wij konden dan weer niet over verkeersvrije wegen rijden en konden evenmin genieten van het peloton-effect. Ik geef je op een briefje: het is moeilijker een gemiddelde van 30 kilometer per uur te rijden met twee dan 50 per uur in peloton. Het is alsof wij 3.500 kilometer in een ontsnapping hebben gereden. Wij hebben meer energie verbruikt dan Contador.'

'Pas op, mijn respect voor de coureurs is alleen maar vergroot. Zij worden door de organisatoren gewoon als kanonnenvlees gebruikt. Sommige ritten zijn onmenselijk zwaar en totaal onnodig in de derde week van de Tour. De rit naar de Aubisque bijvoorbeeld. Wij hebben de top gehaald om kwart na acht 's avonds, in de mist. Waarna nog eens twee uur transfer naar het hotel volgden. Met betonnen benen, twee uur in zo'n auto of bus zitten, dat is dodelijk. Plus, wij konden de ganse rit door eten. Dat is noodzakelijk, want je verbruikt enorm veel. Tot 6.700 calorieeën in een bergrit. De renner moet het echter stellen met twee bevoorradingen. Daarbuiten is bevoorraden verboden. Dat is onmenselijk.'

Prebois kwam uit op een gemiddelde van 28,8 kilometer per uur. Een aanzienlijk verschil met dat van de profs. 'Nochtans heb ik er alles voor gedaan. Ik heb negen maanden lang als een bezetene getraind. Dagelijks tot zes uur. Ik heb me alles ontzegd. De mensen lachten me uit toen ik in januari bedankte voor een tiramisu. Of in februari de camembert aan mij voorbij liet gaan. Maar de verstervingen zijn niet voor niks geweest. Mijn conditie was optimaal. Hoe ik het grote verschil dan verklaar? Eén, wij reden niet in peloton. Twee, zijn zij proper?'

Prébois in elk geval wel. Hij werd acht keer gecontroleerd. De laatste keer gisterochtend nog, in Parijs. Wat haartjes om zijn DNA-profiel te reconstrueren. Voor de tweede keer al. Er werd ook bloed geprikt. En natuurlijk urine. In principe ondergingen de profs dezelfde behandeling.

Toch heeft Prebois grote vragen. 'Tien jaar geleden was er de Festina-Tour. Toen zat iedereen aan het spul. Sindsdien is de gemiddelde snelheid niet bepaald afgenomen en toch zou iedereen zuiver zijn. Kan iemand mij dat eens uitleggen? Rasmussen is verwezen omdat er sterke vermoedens van dopinggebruik waren. Maar Contador, de enige die hem kon bijhouden in de bergen en zelfs prikken uitdelen, die zou wel proper zijn. Waar is de logica? Ook de Franse ploegen mogen stoppen met hun cinema. Zij zouden allemaal proper zijn, belachelijk. Kijk, om de Tour te winnen, moet je bedriegen. Dat weet iedereen. Probleem is dat ook de laatste gedwongen wordt zich te soigneren. Doet hij dat niet, dan haalt hij nooit de tijdslimiet in de bergritten. Dan zit hij na vijf dagen alweer thuis.'

Prébois gaat gemakkelijkheidshalve over een paar parameters heen (onder andere het parcours dat lichter is geworden), maar finaal geeft hij Tom Boonen dus gelijk. Dat hij daar 3.500 kilometer moest voor afzien... Maar hij heeft er ook een unieke ervaring voor in de plaats gekregen. Uniek, maar niet voor herhaling vatbaar. 'Vooral de voorbereiding heeft me te veel tijd en energie gekost. Want ik kon me natuurlijk niet permitteren te falen. Voortaan fiets ik nog alleen voor het plezier. Al ga ik me misschien nog aan één uitdaging wagen. Fabio is al tien keer van de Amerikaanse Oost- naar de Westkust gereden. Tijdens de uren op de fiets heeft hij er me in geuren en kleuren over verteld. Onder een ongerepte sterrenhemel door de woestijn van Nevada rijden. Want er wordt ook 's nachts gereden. Dat wordt dus nog minder slapen. En de media-aandacht zal ook een pak minder zijn. Maar het spreekt me wel aan. Daar wil ik me nog eens aan wagen.'

Walter Wauters

DS, 30-07-2007