De scepticus in PDW


Wendel Trio heeft geen moeite met kritisch ingestelde columnisten, maar als het over de klimaatverandering gaat, is scepticisme niet meer aan de orde, vindt hij.


Patrick De Witte gaat in zijn column over Margaretha Guidone nogal recht op de vrouw af (DS 24 mei). Maar nog meer moeite heb ik met zijn pleidooi voor de klimaatsceptici. Ik besef ook wel dat kritische mensen door de hype rond Al Gore open staan voor tegenstemmen in het debat. Maar wie wat dieper graaft, merkt dat de klimaatsceptici bij gebrek aan inhoudelijke argumenten steeds weer moeten teruggrijpen naar machtsinstrumenten.

Neem nu Patrick Moore. Die was inderdaad betrokken bij het ontstaan van Greenpeace. Hij was 36 jaar geleden een van de circa vijftig leden van de organisatie die met een schip genaamd Greenpeace de Amerikaanse kernproeven voor de kust van Alaska een halt toebrachten. Maar sinds begin de jaren tachtig is hij in dienst van de Canadese houtindustrie om de kaalkap in de Canadese regenwouden te verdedigen, van de Canadese biotechindustrie om te stellen dat er niets mis is met ggo's, van de nucleaire industrie om mensen te overtuigen dat kernenergie veilig is en nu ook van de olie-industrie om te stellen dat de mens niet verantwoordelijk is voor de opwarming van de aarde. Hoe zwak moet je staan om dan zijn Greenpeace-lidmaatschap als argument naar voren te schuiven?

Een wetenschapper hoeft maar de klimaatswijziging in vraag te stellen om in de massamedia een platform te krijgen dat de duizenden echte klimaatexperts nooit krijgen. Maar zoek in gereputeerde wetenschappelijke tijdschriften als Science of Nature eens naar enig wetenschappelijk werk dat de stellingen van de documentaire The Great Global Warming Swindle ondersteunt. Sommige klimaatsceptici die in die documentaire worden opgevoerd, hebben aantoonbaar banden met de olie-industrie, andere duiken op in publicaties die stellen dat er geen verband is tussen roken en longkanker of die de voordelen van DDT voor de derde wereld bepleiten. Of lees eens de brief van wetenschapper Carl Wunsch, over hoe zijn stellingen volledig verdraaid werden door de documentairemakers. Ik verwacht van een kritisch journalist dat hij zich informeert vooraleer halve waarheden de wereld in te sturen. Of ben ik dan te kritisch? Het debat gaat al lang niet meer over de vraag of de mens verantwoordelijk is voor de opwarming van de aarde, maar wel over hoe we de klimaatswijziging kunnen beperken tot een niveau dat nog aanvaardbaar is. En dan kunnen we inderdaad praten over wie welke maatregelen moet nemen. Is het Kyoto-protocol de beste internationale afspraak die we kunnen maken? Heeft het zin om inspanningen te doen als de VS nog niet meedoen? En wat met India en China? Hebben zij recht op een even hoge uitstoot per hoofd van de bevolking als Europa en de VS, of wijzen we hen met de vinger als grote schuldige voor de toenemende stijging van de CO2-uitstoot? En als we pleiten voor een beperking van ons energieverbruik, moet dat dan op vrijwillige basis gebeuren of verwachten we van de overheid dat ze de nodige maatregelen neemt opdat alleen nog energiezuinige producten aan de consument worden aangeboden? Dat zijn de grote vragen waar we voor staan, en waar het ook in de komende federale verkiezingen om draait.

Ik droom ervan om een debat te hebben dat zich meer toespitst op de inhoud en minder op de personen. Kan Patrick De Witte me daarbij helpen?

Wendel Trio is kandidaat parlementslid voor de SP.A en gewezen campagnedirecteur van Greenpeace.

www.exxonsecrets.org

www.standaard.be/klimaat

www.standaard.be/ecovoet


DS, 25-05-2007

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB