Als Berlusconi's vechten
Ju die Noël Slangen schrijft slecht. Lees dat opiniestuk op www.meneerrik.be: 'Ik ben een verdraagzaam mens. De combinatie tussen het bestaan van een wroetend zelfstandig ondernemer, een politieke omgeving en een afkomst zonder netwerken plaveit een weg niet met kussentjes. Ik heb er een verdraagzaamheid aan overgehouden die begrip opwekt voor de kleinste kantjes van de mens.'
Wat zijn dat voor zinnen? Verdraagzaamheid die begrip opwekt, bij wie dan wel? Bij mij alvast niet. En hoe moet ik me een combinatie voorstellen die een weg plaveit? Met kussentjes dan nog! Ik hoor daar een aantal bestaande spreekwoorden in doorschemeren, zeker. 'De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens', bijvoorbeeld. Toepasselijk, al is het onwaarschijnlijk dat hij dat bedoelde. Of: 'zijn weg gaat niet over rozen'. Allicht wilde hij dat gebruiken. In ieder geval: de combinatie van - en niet 'tussen', Noël - een bestaan als wroetend communicatiespecialist en het schrijven van dergelijke slordige teksten slaat als een tang op een porseleinwinkel, waardoor de olifant in diezelfde winkel tussen de scherven haar jongen niet terugvindt.
Elk nadeel heb zijn voordeel, niettemin, en dankzij Noëlleke Forelleke heb ik eindelijk de tijd genomen om alle artikels die Knack de afgelopen jaren over hem gepubliceerd heeft, ook daadwerkelijk te lezen. Van die lange lappen over gesjoemel met openbare aanbestedingen, nu ja, die blijven weleens liggen. Met de hulp van Berlusconi en afgehakte paardenkoppen is mijn interesse dan toch gewekt.
En terecht. Het zijn bijzonder boeiende artikels. Of ze waar zijn, dat kan ik natuurlijk niet controleren. Slangen beweert van niet, maar weerlegt in zijn nochtans lange verweer geen concrete aantijgingen. Ik blijf dus over met vier lange, goed geschreven en overtuigend klinkende reportages, gemaakt door een betrouwbare en gerespecteerde journalist, waarin Slangen helemaal niet aangepakt wordt over zijn privéleven, zoals hij beweert, maar over het (vermeende?) misbruik dat hij maakte van zijn positie bij Verhofstadt om overheidsopdrachten te laten toewijzen aan zijn eigen communicatiebureau. Daarbij zou hij ervoor gezorgd hebben dat een bureau dat bij een selectieprocedure voor een miljoenenopdracht als eerste uit de bus kwam, botweg gemeld werd dat het die niet mocht uitvoeren, omdat Slangens bureau bij nader inzicht toch gewonnen had. Dat zijn toch ernstige feiten? Politiek relevant, maatschappelijk relevant, een dossier dat een van de machtigste mannen van de belangrijkste regeringspartij bijzonder in verlegenheid brengt. Het soort dingen waar kwaliteitspers over moet berichten, kortom.
Slangen doet geen enkele moeite om dat te ontkrachten, behalve met: 'Niet waar!' (Sterk.) In plaats daarvan stelt hij zich tot walgens toe voor als een meelijwekkende martelaar, slachtoffer van een antipaars complot en de normloosheid van 'een bepaald soort media'. Dat begint al in die eerste, eerder geciteerde zinnen, waarin hij nog maar eens verwijst naar zijn eenvoudige komaf, en dat hij begonnen is zonder netwerk. (Dat wéten we ondertussen wel. Mogen we aannemen dat hij die achterstand ingehaald heeft?) Dat gaat verder door zich te vergelijken met de slachtoffers van Koen Meulenaere, Freya Van den Bossche met haar thesis en Patrick Dewael met zijn Greet. (In die gevallen kun je zeggen dat Knack de deontologische grenzen opgezocht heeft, maar hier toch niet? Bovendien is hij niet eens aangepakt door Meulenaere, maar door Dirk Draulans.) En dat gaat helemaal over de rooie als hij doordramt over Rik De Nolf, de 'Berlusconi in Peter Lorre-gedaante', die blijkbaar ook op weinig koosjere wijze overheidsgeld heeft losgepeuterd (geldt dat als excuus? of als schuldbekentenis: iedereen doet het?) en die 'ieder ogenblik tanks kan sturen naar zijn persoonlijk Tienanmen-plein, ook wel de redactie genoemd.' (En alweer de hysterische overdrijving, zo schadelijk voor de geloofwaardigheid. Heeft Slangen zijn tekst dan niet één keer nagelezen, of door iemand anders laten lezen, voor hij hem in de krant en op die site zette?)
Ironisch is het wel. Noël Slangen, permanent geportretteerd als sinistere spin-in-het-web, machtiger dan de politici voor wie hij werkt, beschuldigt een andere rijke zakenman - die niet eens rechtstreeks betrokken is - ervan net zo'n spin te zijn. Als Berlusconi's vechten, lijkt ons land weer op een roman van Jef Geeraerts: netwerkerij en machtsmisbruik overal. Terwijl het toch eenvoudig is: heeft Slangen gesjoemeld of niet? En zo ja, wat doet hij dan nog bij de VLD? Ik heb vier beheerste, geloofwaardig klinkende reportages, en één bespottelijke tirade. Dat communicatiestijl weinig zegt over waarheid, het zal wel, maar als burger is het, helaas, al wat ik heb.
DS, 28-04-2007 (Tom Naegels)