Citaat:
|
Orgineel gepost door yannick.staelens
Dan zou ik vriendelijk willen vragen aan Judith om haar voorbeeld te geven.. toen zij een tikje kreeg van haar leerkracht. Ik zeg niet dat een lkr dit mag toepassen zoals een ouder dat zou doen. Maar SOMS is dit echt gerechtvaardigd denk ik.
|
oke, hier volgt dus het verhaal(voor diegene die geinteresseerd zijn)
Ik zit in het vierde leerjaar bij meester Bruno
(schooljaar 95-96,net toen onder andere julie en melissa ontvoerd zijn)
Op het einde van onze uitstap naar Bokrijk, mochten we in die grote speeltuin gaan spelen.
Op die leeftijd (en nu nog) was ik dol op die glijbanen in buisvorm(zoals in sunparks enz ook he)
Er was afgesproken met meester Bruno dat, wanneer hij 3x floot, wij terug moesten verzamelen aan de ingang.
Oke, ik ga spelen en hoor na een tijdje 3x fluiten, dus ik ga braaf naar de ingang, ik blijf daar even staan, maar noch meester Bruno, nog klasgenoten van mij stonden er.
Dus ik ga terug spelen. Na een tijdje hoor ik weer 3x fluiten. Ik ga weer naar de ingang, blijf even staan, maar weer komt er niemand van mijn klas of meester Bruno.
Dit gebeurt daarna nog 1x en ik doe weer hetzelfde.
De 4x hoor ik weer fluiten maar ik denk bij mezelf: het zal wel weer een andere school zijn, ik ga daar weer niet staan nixen, ik blijf wel gewoon spelen.
Meester Bruno heeft mij dan afgeroepen(want deze keer was het dus wel voor mijn klas) maar als je in van de buizen zit, hoor je dat helemaal niet!
Heel de klas is mij dus komen zoeken. Een klasgenootje vond mij toen ik uit een buis gegleden kwam en sleurde mij mee naar de rij. Toen ik in de rij stond, kreeg ik een tik tegen mijn kaak van Meester Bruno.
Enerzijds was dat uit frustratie en opluchting, anderzijds ook om mij te straffen.
Ik heb dit savonds niet tegen mijn ouders gezegd(omdat ik wist dat wat ik gedaan had, fout was en ik wss nog tikken bij zou krijgen van mijn ouders). De andere kinderen hadden dit natuurlijk wel verteld en je kan al raden wat er de volgende dag aan de schoolpoort gebeurt: moeders onder elkaar, roddelen heel wat af!
Ons mama is dat dus te weten gekomen en met meester Bruno gaan praten.
Ze heeft hem niet uitgescholden of nix, maar gewoon gezegd dat dat meester Bruno zijn volste recht was.
Zelf voelde hij zich wel schuldig en heeft zich verontschuldigd bij mijn moeder omdat het in een vlaag van "stress" was. Mijn moeder heeft gewoon gezegd dat hij zich niet hoefde te verontschuldigen en dat ze zijn reactie goed genoeg kon begrijpen.
jarenlang heb ik altijd zoiets gehad van: lkr mogen hun kinderen niet slaan, maar een paar jaar geleden ben ik wel beginnen te beseffen hoe meester Bruno zich moest gevoeld hebben.
Zelf doe ik ook regelmatig uitstappen met de speelpleinen en telkens wanneer een kind iets langer wegblijft,begin je soms toch ook wel wat ongerust te worden.
Ik vond het dus een terechte tik.
Opmerking hierbij: ik denk niet dat de ouders van nu gaan reageren zoals mijn moeder "in die tijd".