Niet deelstaten maar sociale zekerheid slokop


De sociale zekerheid deed meer voor de budgettaire verzwakking van de federale staat dan de deelstaten.


Federale politici van de regerende meerderheid verkondigen sinds kort dat de geldstromen naar de gemeenschappen en de gewesten in België de budgettaire positie van de federale staat in het gevaar beginnen te brengen.

Als zoiets verspreid wordt vóór de verkiezingen, betekent dit doorgaans dat er na de verkiezingen ,,maatregelen'' komen. In dit geval zouden de geldstromen naar de deelstaten krimpen.

Danny Geerts, medewerker van de CD&V-fractie in het Vlaams Parlement, betwist de diagnose van die federale politici echter. Hij haalt zijn cijfers bij het Nationaal Instituut voor de Statistiek (NIS) en vergelijkt de geldstromen van 1999 met die van 2007: hij overspant dus de hele paarse regeerperiode.

De totale inkomsten die de federale overheid int, ofwel voor eigen rekening, ofwel voor anderen (de successierechten int ze namens de deelstaten), stegen met 37,8 procent.

Maar wat de federale overheid overhoudt van die totale inkomsten (laatste balkje in de tabel), steeg nominaal maar met 16,5 procent. Dat betekent dat haar aandeel zakt van 56,7 naar 47,9 procent: tot minder dan de helft dus. Daarop focussen de federale politici.

Niet de Europese Unie is de schuldige. Wat België afstaat aan de EU, blijft marginaal: 2,5 miljard euro. Dat steeg wel in die acht jaar, maar met amper 22,7 procent nominaal. Dat is veel minder dan de totale ontvangsten. Het aandeel van de EU-stroom in het totaal daalde dan ook van 3 naar 2,7 procent.

Zijn de deelstaten schuldig? Ten dele. Het deel van de inkomsten dat naar de deelstaten gaat, stijgt aanzienlijk, met 44,1 procent nominaal. Die stijging is iets hoger dan die van alle inkomsten (+37,8 procent). Het aandeel dat gemeenschappen en gewesten hebben in het totaal stijgt bijgevolg van 35,4 naar 37,1 procent.

Maar de grootste stijging zit bij de rechtstreekse transfers vanuit de schatkist naar de sociale zekerheid : die stegen van 3,4 naar 11,3 miljard euro (+ 235 procent). In 1999 vertegenwoordigden die nog maar 4,9 procent van het totaal, nu al 11,8 procent.

Die stijging is vooral het gevolg van de lastendalingen die de overheid toekende en zelf moet compenseren.

Uit de cijfers van Danny Geerts blijkt bijgevolg dat de budgettaire positie van de federale overheid inderdaad is afgezwakt (van 56,7 naar 47,9 procent) maar vooral ingevolge de stijging van de geldstromen naar de sociale zekerheid, en maar in geringe mate ingevolge de verhoging van de geldstromen naar gewesten en gemeenschappen.

Geerts herinnert eraan dat de paarse regering ook een belastingsverlaging doorvoerde van 4 miljard euro en dat ze profiteerde van lage renten op een dalende schuld wat 1,5 miljard euro opleverde. De bedragen die de tabel vermeldt als overdrachten naar de deelstaten, zijn deels belastingen die de gewesten zelf vaststellen, bijvoorbeeld de successierechten. Sedert die zijn overgedragen op de gewesten, zijn de aanslagvoeten verlaagd en brengen die belastingen meer op omdat er minder ontdoken wordt.


DS, 22-02-2007

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB