De minister van Knoeiboel


Mag ik een korte bloemlezing houden van citaten die de afgelopen dagen in deze krant zijn verschenen? In het voorbije weekeinde: ,,Liefst 72 procent van de belastingambtenaren vindt dat de (fiscale) wetgeving te ingewikkeld is voor het personeel van Financiën''. Op maandag: ,,Van de belastingcontroleurs die grote ondernemingen controleren, kreeg de helft (na een examen) het etiket dat ze hun job niet kennen''. Gisteren, over de top van de belastingadministratie, waar een topambtenaar intussen een andere een proces aandeed: ,,Niet samenwerken is één ding, elkaar openlijk tegenwerken is nog iets anders''. En over investeringen in het grote moderniseringsproject van de fiscus die al 150 miljoen euro kostten: ,,Het probleem van de nieuwe Coperfin-structuur is dat ze alleen maar op papier bestaat''.


Vandaag rijzen de haren je te berge als je over de doorlichting van de fiscus leest: ,,De administratie heeft een gebrekkig of zelfs falend intern controlesysteem. Kwaliteitscontrole is praktisch niet ingebouwd. Het is niet duidelijk wie verantwoordelijk is voor wat...''. En daar blijft het niet bij. Morgen en overmorgen volgen nieuwe onthullingen. De ene al indrukwekkender en zelfs ongelooflijker dan de andere.

Dit grondige werkstuk - een samenwerking van een team journalisten dat vorig jaar nog onderscheiden werd met de prestigieuze Dexia-prijs voor financieel-economische journalistiek - legt de vinger op een van de pijnlijkste punten van het functioneren van ons land. Je ontsnapt niet aan de vaststelling dat één van de basisbeginselen van de werking van een moderne staat meer dan in het gedrang is gekomen. België slaagt er niet in om de belastingen te innen op een eerlijke, evenwichtige en efficiënte manier. De modelstaat, waar sommigen van droomden, is een knoeiboel.

Opmerkelijk is dat de onthullingen geen alarmbellen doen rinkelen. De regering reageert schouderophalend. Het parlement, deze week met krokusvakantie, zwijgt. Ambtenaren zijn ronduit bang om nog meer te vertellen. Zelfs andere media pikken de verhalen nauwelijks op.

Politiek is er een duidelijke verantwoordelijke voor deze armzalige situatie: Didier Reynders, de Franstalige liberale vice-premier. Samen met Guy Verhofstadt zelf en met de minister van Defensie André Flahaut, deze laatste evenmin verre van onbesproken, is hij de enige minister die gedurende acht jaar paars zijn portefeuille heeft behouden. Acht jaar lang heeft hij de kans gekregen om een kwakkelende fiscale administratie te moderniseren. Acht jaar lang heeft hij die kans verkeken. Uit onkunde of uit slechte wil. Of is het beide?

In ons kiessysteem kan de Vlaamse kiezer zich straks niet rechtstreeks uitspreken over het beleid van Reynders. Onrechtstreeks kan dat zeker.


DS, 21-02-2007 (Peter Vandermeersch)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB