Voor mij telt één waarheid: als je niks te verbergen hebt, waarom zou je dan een controle van hogerhand weigeren?
Trouwens, grensoverschrijdende zaken zorgen altijd voor een hoop problemen. Ik denk aan de koffieshops, de Westerschelde, de IJzeren Rijn, de criminaliteit in Noord-Frankrijk... Het is maar goed dat Europa stappen zet om in feite als scheidsrechter tussen twee partijen op te treden. Er moet immers een finale waarheid bestaan; als Duitsland en Frankrijk overhoop liggen met elkaar, en geen van beide wil toegeven, dan moet er een instantie zijn die zegt wie gelijk heeft, anders draait het niet.
Uiteindelijk schuiven landen maar wat graag problemen op elkaar af. Zo bouwt men onder andere bij voorkeur een kerncentrale aan de grens. Bekijk het als een verkavelingsruzietje: Van mijn boom vallen bladeren in het zwembad van mijn buurman, maar hij staat wel op mijn grond. Als er op dit minuscule niveau regels van hogerhand worden opgelegd, waarom dan niet voor staten?
En de roep om baas te blijven over interne zaken komt wel wat laat, daar de Europese Unie al van haar ontstaan stelselmatig bevoegdheden naar zich toe trekt. Wat is het nut van de Unie nog als er geen bevoegdheden worden overgeheveld?

__________________
De basiswetten van de wereldpolitiek:
1. Als de olifanten vechten, wordt het gras vertrappeld.
2. Zij die het hardst roepen, hoort men het eerst.
3. Eigen kind, schoon kind.