Ik kan mij ergens wel vinden in deze psychologische conclusie.

Volgens mij heeft het inderdaad bij veel mensen een tegengesteld effect, al die psychologische bijstand. Je hebt als mens best wel genoeg in mars om je over bepaalde voorvallen over te zetten. Dat je in die verwerkingsfase hulp nodig hebt van buitenaf, is begrijpelijk, maar dat hoeft in geen geval direct een psycholoog te zijn. Mensen uit je omgeving, vrienden die luisteren kunnen voor iemand die eens wil praten ook belangrijk zijn.

Uiteindelijk kruip je als mens zelf uit een moeilijke situatie. De droom dat 'de psycholoog wel een oplossing weet', klopt niet. (ook niet met de opleiding tot psycholoog, denk ik.)

Ik heb het soms wel vrij moeilijk met ouders die al heel gauw hun kinderen naar de psycholoog sturen. Ik denk dat je als ouder te snel de verantwoordelijk gaat doorschuiven op die manier.

__________________