Ik weet waar de man het over heeft; onze ouders hebben ervoor gekozen ons zonder 'geweren' op te voeden. Waar andere kinderen speelden met plastieken geweertjes, speelden wij met autootjes. Of dit ons minder gewelddadig heeft gemaakt dan onze leeftijdsgenoten is maar de vraag.
Persoonlijk denk ik niet dat een spelletje lasershooten op zijn tijd kwalijke effecten heeft op de groei van een kind. Ik ben eerder geneigd te geloven dat veel afhangt van hoe een kind is opgevoed. Het ene kind zal het lasershooten misschien heel serieus nemen (een competitief ingestelde bijvoorbeeld), terwijl een ander er eens mee lacht en het een beetje vreemd vindt dat sommige vriendjes er het spelaspect niet van inzien. Twee keer raden wie enkele jaren later in aanmerking komt voor zinloos geweld.
Hieruit is een belangrijke les te trekken: veel hangt af van fantasie. Als een kind een levendige fantasie heeft, kan het ook gemakkelijker signalen vanuit de buitenwereld in die fantasie plaatsen, en is het bijvoorbeeld in staat om gewelddadige computerspelletjes te relativeren. Daarentegen, als een kind een weinig uitgebreide verbeelding heeft, ondervindt het al snel moeilijkheden om bijvoorbeeld dit lasershooten los te maken van de realiteit.
Kortom: de reactie van de vader is begrijpelijk, maar mijns inziens nogal overdreven. Veel hangt af van hoe de vader zelf het kind vóór het lasershooten heeft opgevoed.
Eén van de dankbaarste manieren om de fantasiewereld van onze kinderen uit te breiden is door ze boeken te laten lezen. Misschien is ht dus raadzaam dat het klasje na het lasershooten (of best ervoor) eens binnenspringt bij de lokale bibliotheek...

__________________
De basiswetten van de wereldpolitiek:
1. Als de olifanten vechten, wordt het gras vertrappeld.
2. Zij die het hardst roepen, hoort men het eerst.
3. Eigen kind, schoon kind.