Sepp heeft gelijk. Het huwelijk heeft lang niet meer zo'n bindende bijklank als vroeger. Of dit een goeie zaak is weet ik niet, maar ik ben geneigd het tegendeel te verkiezen.
Ook ik kom uit een ongescheiden gezin, en in mijn ganse familie ken ik maar één gescheiden koppel, wat mijn familie tot een hoge uitzondering makt vandaag de dag. Toch weet ik ook dat scheiden soms een noodzakelijke stap is. Let wel; soms. Ik vind persoonlijk dat mensen te snel scheiden, en niet eens de moeite nemen om water in hun wijn te doen en de dingen eens flink uit te praten.
Daarom heb ik mijn twijfels bij deze wet, die scheiden (nog maar eens) gemakkelijker zou maken. Misschien moet onze wetgevende macht eens brainstormen over maatregelen die het huwelijk ondersteunen, of het allicht opnieuw de solide bijklank bezorgen die er vroeger mee verbonden werd.
Uiteraard kan ik er onmogelijk tegen zijn dat de vechtscheidingen worden vermeden, want ik ben me er terdege van bewust dat deze meestal een nachtmerrie zijn voor (één van) de partners. Toch spijtig dat mensen soms alle redelijkheid verliezen...

Ik vind schijnhuwelijken in deze kwestie volstrekt onbelangrijk. Als je de wetten afstemt op die paar schijnhuwelijken en hun overtreders, zet je duizenden en duizenden brave burgers in de kou. Dit zou voor mij absoluut geen reden zijn om deze wet te blokkeren. We moeten onze wetten immers afstemmen op onze eigen burgers, niet op de mogelijkheid van schijnhuwelijken. Ideaal zou zijn dat er een aparte regelgeving bestaat voor binnen- en buitenlandse huwelijken, waardoor laatstgenoemde beter kunnen worden gecontroleerd.
Voor de mensen die dit discriminerend vinden zeg ik er al maar bij dat het een vanzelfsprekende stap is: bij alles wordt dit onderscheid gemaakt; reizen, invoer- en uitvoer, noem maar op; de wetgever maakt een onderscheid.

__________________
De basiswetten van de wereldpolitiek:
1. Als de olifanten vechten, wordt het gras vertrappeld.
2. Zij die het hardst roepen, hoort men het eerst.
3. Eigen kind, schoon kind.