Niet meer dan juist.
Wanneer gaat het nu eindelijk bij de mensen doordringen dat dronken achter het stuur kruipen echt niet kan?
Als dronken bestuurder breng je alle weggebruikers in gevaar. Het komt dan ook vaak voor dat deze zatlappen dodelijke slachtoffers maken. Nu; is het rechtvaardig dat iemand die op zulk een roekeloze wijze het verkeer en zijn medemens in gevaar brengt, ervanaf komt met een geldboete of een tijdelijk rijverbod?
Als ik het voor het zeggen had, zouden de overtreders de eerste keer een geldboete en een fiks rijverbod krijgen, en de tweede keer (dan spreken we van recidivisten, die weigeren de les te aanvaarden die hen door het maatschappelijk apparaat is gespeld), inbeslagname van het voertuig.
De logica is duidelijk: één keer kan een uitschuiver zijn, je krijgt een tweede kans, maar als je die ook nog verprutst hang je eraan. België heeft een schandalig hoog cijfer verkeersdoden. Als we iets kunnen, en MOETEN doen, dan is het een sterk signaal geven. Met vergoeilijkende maatregelen komen we er ECHT niet.
Daarom juich ik deze maatregel toe (die, zo begrijp ik uit het artikel, gewoon de praktische toepassing van een reeds bestaande wet is).
Ondanks dit stevig standpunt kan ik jullie begrijpen bij sommige punten van kritiek:
- Iemand die zijn auto nodig heeft voor zijn werk. Dit is inderdaad een probleem, maar is het niet logisch dat, als je rijbewijs inderdaad nodig is voor je werk, je in deze kwestie verantwoordelijk opstelt en niet dronken achter het stuur kruipt? Waarom kunnen mensen niet gewoon de regels naleven, dan gebeurt er niks!
- Het hele gezin wordt gestraft: Juist. Dit is dan misschien een aanmoediging voor hen om in de toekomst te kiezen voor (minstens) één bob op familiefeestjes.
- De kwestie van de lening. Deze kwestie is iets delicater. Het is inderdaad oneerlijk dat het gezin een auto moet afbetalen waar het niet meer mee kan rijden. Toch geldt ook dat een arbeidersgezin, dat een grote investering doet in en wagen, daar ook verantwoordelijk mee moet omspringen. Hoe moeilijk kan het zijn om gewoon de regels te volgen? Mocht de regering overschot van geld hebben, dan zou een compenserende maatregel op zijn plaats zijn. Voor behoeftige slachtoffers van deze maatregel zou men bijvoorbeeld de opbrengst van de openbare verkoop kunnen terugstorten, waardoor de lening minder problematisch wordt. Voor de rijken natuurlijk geen genade: als je het kan betalen moet je het maar betalen.
- wat Carolien zegt over berekenen naargelang het inkomen is een zeer verlicht standpunt, hier ben ik het volkomen mee eens. Spijtig genoeg is dit een utopische discussie. Als we de boetes in verhouding met het inkomen berekenen, zullen de armeren inderdaad mider last ondervinden, en de rijken meer (wat een zéér positieve gedachte is), maar dit zou dan voor alles moeten gelden: een rijkere kan zich ook gemakkelijker een nieuwe auto permitteren, terwijl een armere hier misschien twee jaar voor moet werken.. Consumptie kan op die manier gezien worden als een last op het inkomen, die best naar dat inkomen berekend wordt. Zo komen we terecht bij een zeer delicate vraag, die ik liever onbeantwoord laat.
Kortom:
Centraal MOET staan dat mensen gewoon de wet naleven. Zelf heb ik een rijbewijs, en ik drink nu eenmaal niks als ik moet rijden. Dat is soms lastig, maar zeker niet onhaalbaar.
Als bestuurders hun medemens en zichzelf in gevaar brengen moet de staat ingrijpen om de veiligheid te garanderen. Een te zwak signaal geeft aanleiding tot recidivisme en desinteresse (zeker bij de rijken: 'och, als het maar vijftig euro kost zal ik nog wel eens tegen 190/u door de bebouwde kom vliegen). Met andere woorden: een sterk signaal is gewenst.
Daarom zou ik aanbevelen dat van welgestelde burgers zonder pardon de wagen wordt inbeslaggenomen, zonder compensatieregel (wel na een eerste waarschuwing, een tweede kans is de kern van een solidair beleid). Van de armeren en behoeftigen hetzelfde, maar met compenserende maatregel, teneinde de kloof tussen arm en rijk subtiel een centimetertje te dichten.
__________________
De basiswetten van de wereldpolitiek:
1. Als de olifanten vechten, wordt het gras vertrappeld.
2. Zij die het hardst roepen, hoort men het eerst.
3. Eigen kind, schoon kind.
|