Motief misschien onzuiver, regel niet
De drie VLD-ministers in de Vlaamse regering gaan niet op verkiesbare plaatsen staan bij de komende federale verkiezingen. Ze blijven op hun post, tot het eind van hun regeerperiode in 2009. Ze gaan wel achteraan op de federale VLD-lijsten staan, niet om verkozen te worden, wel ,,om de lijst te steunen''.

Dat meldde VLD-voorzitter Bart Somers gisteren.

Grote principes over de verkiezingsorganisatie vlak voor de verkiezingen veranderen, wekt argwaan. Wat de VLD gisteren poneerde, is iets heel anders dan wat ze eergisteren toepaste. Het idee is wellicht ingegeven door de overweging dat ze dit keer zelf geen nadeel heeft bij die optie en CD&V er een flinke loer mee kan draaien. Die wil de Vlaamse minister-president Yves Leterme inzetten als kandidaat-federaal premier, maar wil hem toch als Vlaams minister-president houden, mocht de federale haring niet braden.

Die minister-president sommeerde zijn regeringsleden bij hun aantreden om op post te blijven tot het eind van de regeerperiode. De VLD heeft gelijk: hij zou die oproep best zelf ook gestand doen.

De motieven van de VLD zijn misschien niet zuiver, maar wat ze voorstelt is wel beter dan het imbroglio dat nu heerst. Alle stemmentrekkers van alle partijen zijn nu kandidaat bij alle verkiezingen en nemen de mandaten dan op naargelang het hen zint. De kiezers zijn daarbij nauwelijks van tel. De VLD-regel gaat de goede kant op. Maar hij gaat niet ver genoeg. Achteraan op een lijst staan, maar niet verkozen willen worden, is en blijft kiezersbedrog. Wie op een lijst staat, moet bereid zijn het mandaat op te nemen. Wie een lijst wil steunen, kan tien andere manieren vinden om dat aan zijn kiezers te laten weten.

De VLD voert voor zichzelf nog een tweede principe in. De opvolgersplaatsen zijn voortaan voor nieuwelingen, en niet voor ex-parlementsleden die niet herkozen raakten en opgevist moeten worden.

Opvolgerslijsten zijn achterhaalde onzin. Maar zolang ze bestaan, valt er wat te zeggen voor dit principe. Parlementsleden krijgen geen vaste benoeming meer. Ze krijgen één keer een zetje van de partij; daarna moeten ze op eigen kracht verder. Extra korte politieke loopbanen zullen nog meer de regel worden.

De SP.A-top kwam dan weer met de belofte opnieuw arbeiders op de lijst te zetten. Het politieke milieu reageerde terughoudend. ,,Je hoeft toch geen arbeider te zijn om de belangen van arbeiders te verdedigen'', luidde het her en der. Daar zit iets in, maar met dat argument kan ook bepleit worden dat het niet nodig is dat er vrouwen op de lijsten staan.

Voor de arbeiders is er een betere en simpeler oplossing. België is het laatste West-Europese land dat zijn technische werknemers nog altijd minder sociale bescherming geeft dan de andere. Het achterhaalde discriminerende onderscheid arbeiders-bedienden afschaffen is nóg beter dan arbeiders op de lijst zetten.
(Guy Tegenbos)

bron:www.standaard.be ; dinsdag 30 januari 2007.

__________________