Citaat:
|
Orgineel gepost door hans
Blijkbaar zijn de Amerikaanse hitprogramma's (CSI = crime scene investigation) dus voornamelijk sciende fiction
|
"Ge moogt gerust zijn"... maar inmiddels moet het overdonderend infotainmentgehalte van dat type pulp wel het geloof in dat soort 'pseudo-rechtstaten' helpen ondersteunen; het masker mag nl. niet afvallen... Masker? Vandaag nog een recensie gelezen van "Straf de armen. Het nieuwe beleid van de sociale onzekerheid" van de Franse socioloog Loïc Wacquant waaruit volgende quote:
"Zeven miljoen (!) Amerikanen staan momenteel onder gerechtelijk toezicht. Want de gevangenis heeft haar oorspronkelijke rol teruggekregen: een weerspannige bevolking doen plooien voor de heersende neoliberale orde. (...) Het Amerikaanse voorbeeld leert (...) dat gevangenissen bouwen de misdaad niet terugdringt. Werk en onderwijs doen dat wel."
Met daarbij gesteld: het is zeer zeker niet omdat het federale Belgische beleid justitie al jarenlang stiefmoederlijk behandelt met de gekende uitwassen tot gevolg (gevangenissen zo lek als een vergiet, de secondenlijm waarmee de zetel van Onckelinx op Justitie blijkt behandeld of nog - en vooral(!): de gerechtelijke achterstand waar ondanks de vele politieke beloftes niks maar dan ook NIKS aan verholpen is...), dat daarom geen kritiek zou mogen geleverd worden op het gerechtelijk apparaat van onze Amerikaanse 'bondgenoten'!
Tegelijk: de kritiek zou natuurlijk wel iets geloofwaardiger overkomen als we er in zouden slagen om de zaak hier ten lande 'deftig' georganiseerd te krijgen... Dat dat laatste ook vandaag nog niet meteen in zicht komt, mag blijken uit onderhavig artikel uit Knack van vorige week... 
Recht of relaties?
Op 20 oktober 1996 gingen in Brussel honderdduizenden mensen de straat op om te ijveren voor een objectief gerecht. Waarom? Omdat ze geloofden dat het gerecht er niet is voor het recht, maar voor hooggeplaatste relaties. Het spaghettiarrest deed dat volksgevoel exploderen.
Dezelfde vraag kan men stellen in het proces tegen zeemachtkolonel Noël Vaessen, ex-adviseur van prins Laurent. Vooral de procureur des Konings in Hasselt, Marc Rubens, vertoont een merkwaardig gedrag. Eind vorig jaar schoof hij op de VRT-radio alle schuld van het gesjoemel met marinegelden voor de villa van de prins in de schoenen van Vaessen. Hij liet na ook maar één bewijsstuk aan te dragen. Bovendien weigerde hij Laurent te verhoren. De prins was 'ongehoord onschuldig'.
Rubens deed hetzelfde in het schandaal rond de Limburgse Reconversie Maatschappij (LRM). Vorig jaar deden de boekhoudster en de secretaris van de LRM een boekje open over ontoelaatbare praktijken bij de LRM, die was uitgegroeid tot een draaischijf van de Limburgse foefelcultuur. De zaak werd voorgelegd aan de procureur des Konings, Marc Rubens, die de zaak onmiddellijk seponeerde. Ook in dit geval hoorde hij niet de boekhoudster en de secretaris. De beide klokkenluiders konden zelfs geen advocaat vinden in Limburg die hen durfde te verdedigen. Toch bleek hun verhaal geen loos alarm. Uiteindelijk reorganiseerde de Vlaamse regering de LRM en werd gedelegeerd bestuurder, Roland Aerden, vervangen.
Rubens recidiveert in zijn doofpotpolitiek. Hij zou als vertegenwoordiger van het publieke belang de onderste steen boven moeten keren, maar dat doet hij niet. Het parket intimideerde getuigen met de dreiging van celopsluiting als ze het aandurfden Laurent in verband te brengen met de fraudezaak. Limburg is geen rechtsstaat, maar een relatiestaat. Elke Vlaming ziet dat Barbertje Vaessen moet hangen opdat een prins de dans kan ontspringen. Rubens en onderzoeksrechter Tony Heeren bevestigen het publieke wantrouwen in het gerecht.
Prins Laurent krijgt nog steun uit een andere hoek. Hij is de tweede Coburg die graag vertoeft in logekringen; Leopold I was de eerste. Laurent werd die wereld binnengeloodst door zijn adviseur Rik Van Aerschot, voormalig professor aan de VUB en een van de maçonnieke topfiguren. De advocaat van Laurent is de voormalige voorzitter van de SP, Fred Erdman, de socialistische regelaar van benoemingen in de Antwerpse magistratuur en tevens lid van de vrijmetselarij. In het Limburgse gerecht zijn de broeders van Laurent goed vertegenwoordigd. De Limburgse loge komt op geregelde tijdstippen bijeen op de dertiende verdieping van het Sas-Radisson-hotel in Hasselt, Torenplein 8 om precies te zijn. Jean-Pierre Palms, tot voor kort voorzitter van de rechtbank van Hasselt, is een broeder. De zittende rechter in het proces, Christine Coopmans, heeft haar carrière te danken aan Palms. Zij kreeg overigens slechts drie weken om zich op het proces voor te bereiden. Zij lijkt gelukkig meer standvastig.
Twee zaken zijn voorspelbaar. Laurent gaat vrijuit en Rubens kan bij de volgende gelegenheid rekenen op een magistrale bevordering. Hij liep onlangs de post van Antwerpse procureur-generaal mis. Die functie kreeg Yves Liégeois. Rubens is zelf geen logelid, maar heeft in paarse tijden de machtige broeders wel nodig om hogerop te komen. Wie weet, lonkt ooit nog het Hof van Cassatie. Als dank voor bewezen diensten.
De verliezer van dit spel is het koningshuis, maar dat zal Laurent een zorg zijn. Hij leeft toch al op voet van oorlog met zijn katholieke familie. Hij komt pas in de problemen als zijn dotatie van 300.000 euro wordt gestopt. Op de vrije markt worden lintjesdoorknippers matig beloond. Maar misschien regelt ome Herman uit Michelbeke dan nog wel een luizenbaantje voor hem.
Derk Jan Eppink
Knack, 17-01-2007