Waarom gedeprimeerd zijn als je onschuldig bent? Oké, ik kan begrijpen dat het niet leuk moet zijn als hij valse beschuldigingen aan zijn adres krijgt, maar dan zou hij toch kunnen reageren?


Op de Standaard (www.standaard.be) las ik vrijdag 5 januari 2007 het volgende...


,,Ik heb niets te vertellen"

We telefoneerden de veelbesproken prins gisteren in de namiddag. Of we ongelegen bellen? ,,Eigenlijk wel. Ik zit in een vergadering", vertelt Laurent vriendelijk boven het geroezemoes op de achtergrond. Of we hem dan beter later op de dag terugbellen? ,,Eigenlijk heb ik niets te vertellen over die hele zaak", zegt hij nog voor we het fraudedossier hebben genoemd.

Dus proberen we het nog een keertje: ,,Maar Monseigneur, wordt het niet stilaan tijd om te reageren op de beschuldigingen aan uw adres?'' ,,Neen. Absoluut niet", luidt het korte antwoord. En dan volgt enigszins verrassend: ,,En mijn beste wensen voor u."



Zijn reactie maakt hem voor mij nog meer verdacht...