Natuurlijk, de armoede in de ontwikkelingslanden mogen we niet uit het oog verliezen... maar het lijkt er me wel sterk op, na de reactie van Toon, dat we maar al te vaak de schrijnende, (verscholen) armoede die er heerst in onze eigen samenleving vergeten (vierde wereld). Verder hebben we volgens mij zelf enorm weinig besef van wat de impact is van het materialisme dat hier heerst. Zelfs ook al zeggen we: ik kan gemakkelijk zonder GSM, ik kan gemakkelijk zonder TV, ik kan gemakkelijk zonder een bezoek aan de biscoop, ... Het kan wel zijn dat we zonder dat vele kunnen, Maar ondertussen maken we er wel gretig gebruik van. We weigeren het niet. Want dat is het middel voor sociale contacten te leggen en houden, want dat is het middel om kennis te vergaren, want dat is het middel om er bij te horen, want dat is het middel om iets te beteken in de samenleving, want dat is het middel om weg te stoppen dat we weinig geld zouden hebben en dat is het middel om niet anders te zijn. Mogen we mensen die leven in armoede ook nog wat sociaal-wezen gunnen?

Ik heb zelf tijdens mijn opleiding Sociaal Werk mijn tweedejaarsstage (3 maanden) gedaan bij een vereniging waar armen het woord nemen. Daar kwam dit gegeven heel vaak aan bod. Ze vonden het enorm belangrijk om gewoon te kunnen deelnemen aan de maatschappij. Velen van hen wouden niets krijgen. Ze vonden het zelf belangrijk niets voor niets te krijgen, maar daarvoor een bijdrage te leveren, aangepast aan hun budget welteverstaan. In verschillende dorpen en steden heb je zo de vrijetijdspas waardoor mensen die leven in armoede (wordt bepaald op basis van het inkomen) aan een verlaagd tarief kunnen deelnemen aan culturele activiteiten, lid worden van een vereniging, ... Zelf vind ik dit een enorm mooi intiatief waarvan deze mensen enorm veel deugd hebben. Gewoon omdat ze via die weg zich minder anders voelen. Ze kunnen participeren aan de maatschappij!