actualiteitsforums - Enkele post bekijken

HET VOOROORDEEL. Allochtonen zijn profiteurs

Het klopt dat allochtonen vaker werkloos zijn dan autochtone Belgen. Het werkloosheidscijfer ligt onder de Turken en Marokkanen vijf tot zes keer hoger dan bij de autochtone Belgen. Ook bij de tot Belg genaturaliseerde allochtonen is dat het geval.

Dat heeft vooral te maken met een reeks factoren die de positie van de allochtonen op de arbeidsmarkt verzwakken. Verontrustend is dat de situatie er in de loop der tijd niet beter op wordt. Ook de tweede en derde generatie allochtonen blijkt grosso modo erg zwak te staan op de arbeidsmarkt. In een recent artikel heeft KU Leuven-arbeidssocioloog Hans Verhoeven aangetoond dat het bij een aantrekkende conjunctuur vooral de autochtone Belgen zijn die profiteren van de verbeterende arbeidsmarkt, terwijl het bij een verslechterende economie de allochtonen zijn die het gelag betalen.

,,De laatste tien jaar is het aantal allochtone werklozen verdubbeld, terwijl het absolute aantal werklozen met een derde is gedaald'', stelt Verhoeven vast. Daardoor is het aandeel van de allochtonen in de Vlaamse werklozenpopulatie gestegen van 7,5 procent in 1995 tot 20,9 procent in 2004. Hij zegt dat werk zoeken voor de tweede generatie lastiger is dan voor de eerste. ,,Die generatie kwam juist naar hier omdat er werk was in de mijnen en de industrie.''

Niet alleen de hoge werkloosheid is een bron van zorg. Verhoeven stelt vast dat degenen met werk sterk oververtegenwoordigd zijn in enkele laagwaardige sectoren. Allochtone werknemers met een bediendenstatuut zijn er nauwelijks, laat staan met een ambtenarenstatuut. Daar komt bij dat onder de allochtone vrouwen de arbeidsparticipatie erg laag is. Van de Marokkaanse vrouwen bijvoorbeeld is meer dan 80 procent loontrekkend noch werkzoekend.

Ook discriminatie op de arbeidsmarkt is een belangrijk en groeiend probleem. Uit gegevens van het centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding blijkt dat het aantal klachten daarover in vier jaar bijna verdrievoudigd is. De arbeidsmarkt is nu de belangrijkste bron van discriminatieklachten, terwijl dat voorheen de openbare dienstverlening was. ,,Dat werkgevers terugschrikken voor het in dienst nemen van iemand met een vreemde naam, leidt tot ontmoediging bij de allochtonen'', zegt Verhoeven. ,,Je krijgt een vicieuze cirkel: werkzoekenden willen geen moeite meer doen om geschikt werk te vinden omdat ze toch telkens het deksel op de neus krijgen.''

Verhoeven vindt dat de overheid onvoldoende initiatieven neemt om de kansen van de allochtonen op de arbeidsmarkt te verbeteren. ,,Er gebeurt wel wat, maar het is te kleinschalig. Intussen ontstaat op de arbeidsmarkt een tikkende tijdbom, vooral in de grote steden waar soms 60 tot 80 procent van de allochtonen zonder werk zit.''

24/11/2004 (rmg)

©Copyright De Standaard