Binnen twee dagen zullen de Amerikaanse Congresverkiezingen plaatsvinden. Met de ter doodveroordeling van Saddam Hoesein ziet het er voor Bush niet zo rooskleurig meer uit. Vice-president Cheney verklaarde gisteren dat de regering-Bush zich echter niet zal laten beïnvloeden door de uitslag.
'Het beleid mag niet populair zijn bij het publiek – dat maakt niet uit in die zin dat we onze missie hebben voort te zetten en moeten doen wat wij geloven dat goed is.' Aldus Cheney.

De vastgelopen oorlog in Irak dinsdag is het belangrijkste onderwerp voor kiezers. Amerika staat op het punt zijn draai te nemen. De kiezers grjipen de Congresverkiezingen aan om hun president de rekening te presenteren.
Steeds meer vooraanstaande Republikeinen laten hun eigen voorman in de steek. In het oog springt de desertie van tal van kandidaten voor het Congres. Republikeinen in onder meer Tennessee, New Jersey, Indiana en Rhode Island voeren campagne met een diametraal andere boodschap dan die van Bush.
Op advies van de eigen partijstrategen pogen ze te redden wat te redden valt. Openlijk verklaren ze zich tegenstander van de oorlog, verlangen het aftreden van minister van Defensie Rumsfeld of dringen aan op een andere koers.

In de nieuwe Vanity Fair wordt de president een dolkstoot toegebracht. Twee bekende haviken uit de harde kern van de neo-conservatieven die vanaf de aanslagen van 11 september 2001 onvermoeibaar ijverden voor een oorlog tegen Saddam Hussein spreken zich uit tegen George Bush.
De president bijt zich vast in zijn eigen gelijk. ‘De enige manier waarop we in Irak kunnen verliezen is door op te stappen voordat de klus is geklaard’, zei hij vrijdag nog in Springfield, Missouri.

Behalve de president zelf, ligt opnieuw minister van Defensie Rumsfeld onder vuur. Vandaag verschijnt in Army Times, een onafhankelijk weekblad van de Amerikaanse strijdkrachten, in een hoofdcommentaar een oproep aan Bush om Rumsfeld te ontslaan. Die verzekerde al die tijd dat de zaken onder controle waren. Bush zegt dat hij vasthoudt aan Rumsfeld tot het einde van zijn ambstermijn.

bron: de Volkskrant