Belgen verkwisten de aardbol
België stijgt van de 20ste naar de 13de plaats in de lijst van landen die natuurlijke bronnen verkwisten.
Om de twee jaar publiceert het Wereldnatuurfonds (WWF) het Living planet report . Onderdeel van dat rapport is onze ecologische voetafdruk: een poging om ons verbruik van natuurlijke hulpbronnen af te zetten tegenover de mogelijkheid van de aarde om ze te vernieuwen.
Die voetafdruk wordt gemeten in hectares productieve oppervlakte die nodig is om te vernieuwen wat elke mens verbruikt of om op te vangen wat wij aan afval produceren.
Sinds midden jaren tachtig verbruikt en vervuilt de wereldbevolking meer dan wat de aarde kan opleveren en/of verwerken. ,,Ons laatste rapport bevestigt die trend'', schrijft WWF-directeur James Leape in het voorwoord. ,,Onze impact op de hulpbronnen is verdrievoudigd sinds 1961. Onze voetafdruk (2,2 ha gemiddeld wereldwijd) overtreft tegenwoordig met een kwart de biocapaciteit (1,8 hectare) van de planeet.''
Afrika is arm, en leeft bijgevolg op een voetafdruk van 1,1 ha, behoorlijk onder de biocapaciteit van de aarde. Elke Europeaan heeft een voetafdruk van 4,8 hectare.
België steekt met 5,6 ha een eind uit boven dat EU-gemiddelde. Onze roofbouw is in twee jaar tijd met 17 procent toegenomen. Wat verklaart waarom we op de WWF-hitparade van verkwisters stijgen van de 20ste naar de 13de plaats. Binnen Europa staan alleen Finland, Estland, Zweden, Noorwegen en Frankrijk nog slechter genoteerd. Bij Finland en Zweden wordt die slechtere quotering goedgemaakt door een superieure biocapaciteit. Die landen hebben een bio-overschot per inwoner, België een groeiend biodeficit.
Onze slechte notering heeft vooral te maken met ons hoog energieverbruik. Ons verbruik van fossiele brandstoffen maakt net niet de helft uit van onze ecologische voetafdruk. Tel daar onze grote afhankelijkheid van nucleaire energie bij, en onze slechte rangschikking wordt meer dan verklaard.
Wereldwijd wordt energie verspild: het verbruik vernegenvoudigde sinds 1960. Het gaat niet alleen om energieverspilling door individuele consumenten, maar in België ook en vooral om de structuur van onze industrie. De chemiesector bijvoorbeeld vreet overmatig veel energie. Maar het WWF probeert vooral een mentaliteitsommekeer bij de consumenten te bewerkstelligen. ,,Die ommekeer zal niet gemakkelijk zijn'', waarschuwt directeur James Leape.
Het WWF stelt dat de roofbouw stopzetten tegen de volgende eeuwwisseling een halvering vereist van de CO2-uitstoot halverwege de eeuw. Maar dat is eigenlijk ook geen goede zaak, want tegen dan wordt de opwarming van de aarde onomkeerbaar.
De enige maar moeilijkste keuze is een snelle afbouw van de roofbouw, inclusief een super-Kyoto-aanpak van de CO2-uitstoot.
www.wwf.be
DS, 24-10-2006