Groep 8: Tinne Vercammen, Tessa Steurs, Nathalie Mariën, Innias Hufkens, Toon Schorrewegen

Moderator: Nathalie Mariën
Verslaggever: Tinne Vercammen/ Toon Schorrewegen

Procesevaluatie:

De discussie verliep heel sereen en iedereen luisterde goed naar elkaar. Soms was het wel moeilijk om iemand te laten uitspreken als je helemaal niet akkoord was met de mening van een persoon. De moderator vatte op gepaste tijden goed samen. Wat ook moeilijk was voor onze groep, was dat we de tekst voor de eerste maal onder ogen kregen en dat de inhoud dus nieuw was. Er dan onmiddellijk een gefundeerde en voor jezelf aanvaardbare mening over vormen is niet simpel. De vragen zijn van zo’n complexe aard dat het best zou zijn dat er wat meer tijd zou over gegaan zijn tussen het lezen, opnemen en het vormen van een mening.

Productevaluatie:

Vraag 1: Bestaat er recht op respect?

Eerste bedenking: Is er een eenduidige en aanvaardbare omschrijving van het woord ‘respect’?
Tweede bedenking: Er is een onderscheid tussen aanvaarden en respecteren.
Dit onderscheid is van een niet te onderschatten belang. Waar trek je de grens tussen aanvaarden en respecteren? Welk van de twee termen bevindt zich op een hoger niveau? Zijn deze termen onlosmakelijk met elkaar verbonden? Heeft het onderscheid te maken met de onvoorwaardelijke liefde (in niet romantische zin van het woord), die er zou moeten zijn, tussen de mensen? …

Iedereen heeft recht op aanvaarding van zijn of haar persoon, van zijn of haar ‘zijn’.
Als je dit zegt, zeg je volgens ons ook dat je respect hebt voor de mens achter een persoon eender welke overtuigingen die persoon heeft of verkondigt. Langs de andere kant zijn we ook tot het besluit gekomen dat je niet iemands ‘mening’ moet aanvaarden laat staan respecteren.

Vraag 2: Zijn er grenzen op de vrije meningsuiting?

Hier kwamen weer zeer snel tot de bedenking dat je eerst de term ‘grenzen’ moet omschrijven vooraleer je grenzen kunt bepalen van iets. Waar ligt de grens van het aanvaardbare? Waar de grens juist ligt zullen we nooit exact kunnen zeggen want de tijd zullen we nooit kunnen stilleggen en dus zullen de grenzen van het aanvaardbare voortdurend in beweging zijn. (hoe zou de uitspraak van de Paus ontvangen zijn voordat er, spijtig genoeg, meerdere vliegtuigen hun eindbestemming niet gehaald hebben?).
Wat wel van groot belang is, is dat wat je zegt genuanceerd is, onderbouwd is met eerlijke argumenten en niet veroordelend werkt. Hiervoor is er wel aanvaardings- en inlevingsvermogen nodig én wederzijds respect voor de mens achter een mening, waar je al dan niet akkoord mee bent. Als je iemand aanvaardt als mens, schep je een mogelijkheid voor het recht op vrije meningsuiting, die iedereen zou moeten hebben.