Bloeddoping
Voor de beweging van de spieren is een continue toevoer van zuurstof (O2) vereist om de benodigde energie te genereren. Bloeddoping is de naam voor een techniek die is ontwikkeld om tijdelijk de zuurstofdragende capaciteit van bloed te kunnen verhogen om daarmee in een wedstrijd voordeel te kunnen behalen.
Bloeddoping kan op verschillende manieren worden uitgevoerd, bijvoorbeeld door bloed van een atleet af te nemen waarbij het volume van het afgenomen bloed vervangen wordt door plasma of een plasma vervangend middel. Meestal worden een tot vier eenheden bloed afgenomen met een interval van 3-8 weken voor de wedstrijd. De rode bloedcellen worden vervolgens bewaard om 1 tot 7 dagen voor de wedstrijd te worden teruggegeven. In de periode tussen de bloedafnames zorgt de aanmaak van rode bloedcellen voor een herstel van het aantal rode bloedcellen tot het normale level. Door de bewaarde rode bloedcelconcentraten opnieuw toe te dienen, neemt het niveau van het aantal rode bloedcellen en het hemoglobine tijdelijk toe.

Doping met erytropoiëtine
Een tweede methode van bloeddoping is de toediening van recombinant erytropoiëtine (EPO). Erytropoiëtine stimuleert de erytropoiëse (de aanmaak van rode bloedcellen in het beenmerg), waardoor het aantal erytrocyten en de zuurstofdragende capaciteit van het bloed toeneemt. Theoretisch verbetert door bloeddoping het uithoudingsvermogen van atleten door de vergroting van de zuurstofdragende capaciteit van het bloed. Wanneer echter te veel rode cellen worden toegediend neemt de prestatie af wegens de toegenomen bloedviscositeit (stroperigheid) die de bloedflow doet verlagen.

Onderzoek naar de prestaties van atleten na bloeddoping geeft tegenstrijdige resultaten te zien. Recent is echter aangetoond dat, onder standaard laboratorium condities, door bloeddoping bij een atleet een 5-13% toename van de zuurstofdragende capaciteit kan worden gerealiseerd. Bij dezelfde oefening treedt er een vermindering van de hartslag op, neemt de prestatie toe en worden lagere melkzuurspiegels in het bloed gevonden vergeleken met de resultaten zonder bloeddoping.
Hoewel waarschijnlijk effectief, is bloeddoping echter illegaal in elke sportwedstrijdvorm. Daarbij is een probleem dat bloeddoping niet goed is aan te tonen.
Bij de meeste huidige dopingprocedures, hebben de (internationale) sportbonden alleen toestemming gegeven voor het testen van urine om het gebruik van doping onder atleten op te sporen. Bloeddoping kan echter niet in een urinemonster worden opgespoord.

bron: http://www.sanquinreagentia.nl/Sanquin-nl/sqn_bloed.nsf/p-WebFSStart!OpenPage&h=0&body=1FB4D3B7E2FC4620C12568BD00513A06