actualiteitsforums - Enkele post bekijken - 11 miljoen kinderen sterven jaarlijks aan vermijdbare ziektes

Kan dit probleem toch al niet voor een stukje worden opgelost onder het klassieke motto: 'Schoenmaker, blijf bij je leest'?

Waarmee ik het volgende bedoel: jullie hebben quasi-allemaal voor een heel nobel beroep gekozen, nl. jonge mensen vormen om hen later de wereld tegemoet te kunnen laten treden, in hun job, in hun gezinsleven, in hun idealen, in hun wereldbeeld. Weliswaar ondanks het feit dat onze samenleving er niet altijd in slaagt om de nodige waardering op te brengen voor dit werk...

Als je zoals ik van dit mooie beroep een soort van 'roeping' kunt maken om de jongere generatie er toe te brengen om mensen naar elkaar toe te laten groeien in plaats van verdere tweedracht te zaaien, dan heb je al ongelooflijk veel verwezenlijkt, al zal het ongetwijfeld zo zijn dat je soms wel het gevoel krijgt van te 'prediken' in de woestijn. Ook zijn er weinig of geen garanties van je (kansen tot) succes... Maar de onophoudelijke pogingen om aan dergelijk ideaal vorm te geven in je lessen, zal sowieso vruchten afwerpen, zij het dan vele kleintjes...

Ik heb zelf ook ooit het vaste voornemen gehad om naar ontwikkelingslanden te trekken, maar dat kon toen niet voor mijn burgerdienst, want ze lieten je niet vertrekken als je geen vaste relatie had(!!) - waarschijnlijk hadden ze toen al schrik dat je met Aids of zoiets zou kunnen terugkomen. Maar ik heb me er alleszins niet door laten ontmoedigen, en ik heb uiteindelijk een kleine twee jaar aan zinvolle eerstelijnscrisishulp in Leuven kunnen doen. Maar vooral nadien, als leraar of als docent, heb ik het gevoel overgehouden dat je echt wel iets te betekenen kunt hebben voor jonge mensen, zolang je ten minste het gevoel kan overbrengen dat je daar niet alleen 'je job' staat te doen van 9 tot 5 of zoiets...

Mag ik hopen dat dat een gevoel dat ik met velen van jullie mag delen?... (klinkt misschien wel een beetje melig, maar toch)