Laat ons wel wezen:

De minst stabiele natie van de laatste tientallen jaren is niet Iran, maar wel de VS. Ik ken de cijfers niet exact vanbuiten, maar de oorlogen die zijn uitgelokt, gestart of uitgevochten door de Verenigde Staten, zijn niet bepaald op één hand te tellen.
De Amerikaanse buitenlandpolitiek wordt de laatste tijd gekenmerkt door - zoals Moore ook zegt - de zogenaamde 'Bushdoctrine'. Die bestaat erin dat militaire stappen worden gezet tegen 'dreigingen'. Dit is een spijtige evolutie, want de doctrines waar voordien sprake van was, waren iets minder vrijpostig.

Monroedoctrine: Deze hield in dat de Verenigde Staten zich enkel met het 'westelijk halfrond' (the americas) zouden bezighouden. De Monroedoctrine stamt uit de negentiende eeuw, wanneer vele (Zuid-)Amerikaanse kolonies voor hun onafhankelijkheid vochten. Monroe erkende meteen de nieuwe staten om de kolonisators (Spanje hoofdzakelijk) te ontmoedigen. Naast Spanje hield hij zo ook Rusland, Frankrijk en Engeland in de gaten.
Het klinkt nog koosjer, maar dit had wel tot gevolg dat de Verenigde Staten vrij spel hadden in de Nieuwe Wereld. Geen wonder dat ze het continent zelfs vandaag nog als hun achtertuin beschouwen. Gelukkig begint in Zuid-Amerika een tegenbeweging op gang te komen, die hoofdzakelijk door charismatische (en veelal linkse eindelijk..) figuren wordt geleid.
De Monroedoctrine hield het lang vol, met als notoire uitzonderingen uiteraard beide wereldoorlogen.

Trumandoctrine: De trumandoctrine betekende een stevige ommekeer in de Amerikaanse buitenlandpolitiek. Na zich anderhalve eeuw op het eigen continent te hebben geconcentreerd, keerde Truman het vizier:
>in zijn memoires:

De hulp die de Verenigde Staten zouden bieden zou hoofdzakelijk economische en politieke hulp zijn. De trumandoctrine was min of meer een maatregel tegen het communisme, dat als 'kwaad' en 'onvrij' werd beschouwd.
In deze doctrine valt volgens mij toch al wat arrogantie te bespeuren: het citaat impliceert dat de VS bij elk gewapend conflict op de aardbol in gevaar is, en dus stappen moet ondernemen.
si vis pacem, para bellum?

Bushdoctrine: Het is eigenlijk schrijnend dat Bush de geschiedenis ingaat, maar soit, hopelijk leert men ervan. Deze doctrine is een veredelde versie (veredeld in het kwade ) van de Trumandoctrine, en houdt in dat er geen gewapend conflict nodig is om de VS in gevaar te brengen.
Elke dreiging is met andere woorden goed om een oorlog te beginnen. Oorlogen beginnen zonder aanleiding is helaas een Amerikaanse volkssport, (zie Vietnam) maar het is dus sinds Bush dat deze politiek ook openlijk wordt gevoerd. Tot grote teleurstelling van de mensen, die doorhebben dat de mensen bedrogen worden waar ze begot bijstaan... Helaas zijn vooral in Amerika dergelijke mensen dun gezaaid.


De Verenigde Staten hebben trouwens zelf nog nooit inspecteurs van het atoomagentschap binnengelaten. Oh, maar da's ni gevaarlijk zeker... Het mag me dunkt toch van twee kanten komen.
Iran weet ook wel dat een kernbom iets is om voorzichtig mee om te springen. Zij weten ook dat als ze hun zuurverdiende kernkop afvuren dat hun land met de grond gelijk zal worden gemaakt.



De VS maakt zich - voor de zoveelste keer - schuldig aan plat, wansmakelijk plat opportinisme. Een paar feiten:

- Eén land heeft al een kernbom gebruikt: DE VERENIGDE STATEN. Waarom? Niet alleen werkten de Japanse kamikazepiloten de VS op de zenuwen, neen:
De Russen naderden Japan en de egoïstische Verenigde Staten wilden de oorlogsbuit voor zich alleen. De Russen boden aan te helpen (het waren tenslotte geallieerden voor ièts hé), maar wat doet de VS? Bombs away!

- Kernwapens zijn uit de recente politiek niet weg te denken. Na 11 september stelde ik nog een spijtig geval van opportunisme vast:
Pakistan en India zijn beiden nucleaire machten. Van de twee kan niet bepaald gezegd worden dat hun relatie stabiel is. Meer nog, voor 11 september werd Pakistan door de VS als vijand gezien.
Maar dan wil een ongelukkig toeval dat alle sporen van de 11 sptemberaanslagen tot in buurland Afghanistan leiden. Plots zijn Bush en Musharraf de beste vrienden: Bush heeft een degelijke uitvalsbasis nodig. Vergeten en vergeven? Pakistan is nog steeds een land met een hoogst onstabiel politiek klimaat, én met kernwapens op het nachtkastje.

Niemand heeft recht op kernwapens. NIEMAND
Helaas valt Bush momenteel niet van zijn voetstuk te halen. Hij maakt handig gebruik van de angstpsychose in de VS en voedt deze zelfs om zijn kwade doelen te bereiken.
De gevaarlijkste man ter wereld is helaas ook de machtigste.