De beeperaanval: historische miskleun


De beeperaanval tegen duizenden Libanezen is het toppunt van technisch vernuft. Het is ook het toppunt van militair-strategische naïviteit.


Op het eerste gezicht lijkt de Israëlische beeperaanval in Libanon een verbijsterend staaltje van technisch vernuft. Naar alle waarschijnlijkheid zit de Mossad achter de operatie, waarbij duizenden door Hezbollah bestelde toestellen van enkele grammen explosieven werden voorzien en vervolgens gelijktijdig tot ontploffing gebracht. Gevolg: grote verwarring in de rangen van Hezbollah, de politieke partij/gewapende militie die al een jaar een grensoorlog uitvecht met Israël. Weinig schrijvers van spionageromans en Netflix-series zouden zo’n scenario durven te bedenken.

Maar het laagje genialiteit is snel doorprikbaar. 24 uur na de eerste beeperexplosies kunnen we die aanval alleen maar omschrijven als een miskleun. Ten eerste omdat het beeperoffensief volgens mensrechtenexperts alleen maar omschreven kan worden als een inbreuk op het oorlogsrecht en een vorm van terrorisme. De aanval was niet alleen gericht op Hezbollahstrijders, maar ook op burgers, onder wie kinderen. Het gevolg is dat Israël nog meer reputatieschade oploopt. Boven op de moordende militaire campagne in Gaza komt nu ook een illegale beeperaanval. Voor Israëls traditionele bondgenoten in Europa en de VS is het onmogelijk om uit te leggen waarom de preferentiële banden met de regering van premier Benjamin Netanyahu nog langer gekoesterd moeten worden.

Ook vanuit militair-strategisch oogpunt is de beeperoorlog een fiasco. Wie denkt dat de Hezbollah-leiders nu snel door de knieën zullen gaan en een staakt-het-vuren zullen onderhandelen, dwaalt. Ongetwijfeld zijn Hassan Nasrallah en zijn medestanders dezer dagen geschrokken en verward. Maar wat bij hen uiteindelijk zal overheersen, zijn gevoelens van vernedering en wraak. Die emoties zullen niet tot vredesinspanningen leiden maar tot gewapende vergelding en escalatie. Een van de gevolgen is dat de 60.000 Israëlische burgers die een jaar geleden uit de noordelijke oorlogszone moesten vluchten, de komende maanden niet naar huis kunnen terugkeren, ook al is het net dat wat Netanyahu hun beloofde.

De enige weg naar de-escalatie van de regio is een staakt-het-vuren in Gaza. Dat bestand zal ertoe leiden dat de oorlogskoorts ook in Libanon en de rest van het Midden-Oosten afneemt. Om die onderhandelingen tot een goed einde te brengen heeft Netanyahu geen technisch vernuft nodig, wel een minimale dosis aan vredeswil en menselijkheid.


DS, 19-09-2024 (Koen Vidal)