Ik begrijp enerzijds de bezorgdheid (omtrent gendergelijkheid) vanuit het artikel wel; het glazen plafond is er en valt niet te ontkennen.
Anderzijds stel ik mezelf toch de vraag of men zo niet het hele “excuus Truus”-gegeven in de hand werkt.

Misschien is het beter om mensen te benoemen op basis van hun kunnen, en niet omwille van hun geslacht, uiterlijk, ...
((Fictief) voorbeeld dat hierbij aansluit: Dragan Armanski die Lisbeth Salander aanneemt op basis van haar geleverde werk.)