Volgens de Europese Unie bestaan er alleen belastingparadijzen buiten Europa, al komt in de EU Luxemburg het dichtst in de buurt.
Is Luxemburg een belastingparadijs? Als je de ‘follow the money’-test doet wel. Het groothertogdom trekt met zijn lage belastingen voor bedrijven zo veel activiteit aan dat het veel meer geld uit de vennootschapsbelasting puurt dan België.

Volgens data van de OESO bracht de vennootschapsbelasting in België in 2016 3,4 procent van het bbp op, terwijl dat in Luxemburg een derde meer was: 4,5 procent van het bbp. Geen enkel land in de EU doet beter. Dat maakt dat Luxemburgse fiscus een op de acht euro’s van vennootschappen krijgt, waardoor hij minder belastingen hoeft te vragen aan zijn inwoners. Die betalen een pak minder dan in België, al komt dat in de eerste plaats omdat de Luxemburgse overheid op kleinere voet leeft dan de Belgische.

De Europese Commissie, die wordt geleid door de voormalige Luxemburgse premier Jean-Claude Juncker, ziet dat anders. Volgens de Commissie bestaan er alleen belastingparadijzen elders in de wereld. Die worden door de 28 EU-landen onder druk gezet via een zwarte lijst. Wie daar op belandt, kan in principe nooit geld van de EU krijgen.

Op dit moment staan er negen landen op de lijst, waarvan het op het Afrikaanse Namibië na om eilandstaten gaat. De bekendste zijn de Bahama’s en de Amerikaanse Maagdeneilanden, maar ook minder gekende eilanden zoals Trinidad en Tobago in Midden-Amerika of Guam en Samoa in Oceanië staan op de lijst. Het gaat om landen die niet meewerken aan de meest elementaire afspraken die in de OESO zijn gemaakt over belastingen en die dus ook bij gerechtelijke onderzoeken niet automatisch info uitwisselen.

In die zin is het wél logisch dat Luxemburg niet op de lijst van belastingparadijzen staat omdat alle EU-landen de OESO-afspraken beetje bij beetje uitvoeren. De 28 EU-landen werden het de voorbije jaren eens over twee Europese richtlijnen die het multinationals minder makkelijk maken de verschillen tussende fiscale wetgeving in Europese landen uit te buiten. Een multinational kan evenmin nog een 'sweetheart deal' met de fiscus maken in een EU-land zonder dat de andere EU-landen meekijken. Multinationals moeten in de EU voortaan ook melden hoeveel inkomsten en winst ze in ieder land boeken, hoeveel belastingen ze betalen en hoeveel mensen er werken. Op die manier worden ze verplicht hun sluiproutes - een land met veel winst maar nauwelijks belastingen - bloot te leggen.

Bovendien is het bankgeheim op het hele Europese continent verleden tijd, nadat de EU daarover ook afspraken heeft gemaakt met Andorra, Monaco, Liechtenstein en Zwitserland. De Belgische belastingadministratie heeft sinds september vorig jaar bovendien zicht op de kapitalen die Belgen in Luxemburg hebben geparkeerd, of het nu op een persoonlijke bankrekening of in een vennootschap is.

Er is dus wel degelijk iets veranderd. Maar als je dan toch nog eens de oefening maakt welk EU-land er het best in slaagt vennootschappen te lokken en vervolgens daaruit inkomsten te puren, wint Luxemburg nog altijd met vlag en wimpel de Europese fiscale race, gevolgd door Slovakije en Tsjechië. België staat op vier. Ondanks de miljarden die naar Luxemburg vloeien, haalt ons land dus nog altijd naar Europese normen veel inkomsten uit de vennootschapsbelasting.

Gevonden op 27 maart 2018: https://www.tijd.be/politiek-econom...js/9996195.html

Eigen mening: Het was tijdens het middagnieuws toen ik de torenhoge bedragen hoorde. 48 miljard euro, zoveel staat er op Luxemburgse “postbusbedrijven” geparkeerd. En dan spreken we nog maar enkel over Belgisch geld. Wanneer ik zulke dingen hoor stel ik mezelf steeds de vraag “Wie heeft er in godsnaam zoveel geld?”. Ik ga er niet van uit dat er zoiets bestaat als “volledige gelijkheid”. In mijn ogen zou het streven naar volledige gelijkheid net meer zorgen voor ongelijkheid. Maar, de ongelijkheid die hier wordt aangehaald is ook niet acceptabel.