Ik vind dit een zeer macaber en beangstigend artikel. In mijn ogen is het gewoonweg verschrikkelijk te lezen dat jonge tieners “al zo ver” er onderdoor (kunnen) zitten. Dat is ronduit schrikwekkend.
De jongeren die in dit artikel aan het woord kwamen, lijken me op hun jonge leeftijd reeds zo volwassen; bijna realistisch, maar met een wrange bijklank.

De glitters op haar trui flirten met het licht, maar haar ogen zijn dof. Haar polsen vertonen de krassen op haar ziel. Vanbinnen gloeit het van de pijn. “Je ziet, ik doe geen goeie dingen om die pijn weg te nemen. Maar alleen zo kan ik mijn hoofd eens vrijmaken. Maar daarna komt het natuurlijk allemaal weer terug.
Bij het lezen van deze alinea, dwaalden mijn gedachten kort af doordat ik mezelf zaken zeer visueel voorstel. Ik zag een klein meisje op bed zitten, met zo’n mooie kleurrijke glinstertrui. Enkel… de levenslust die vaak met zulke glinsteringen geassocieerd wordt, ontbrak. Wat een verschrikkelijke tegenstelling. Een tegenstelling net zo verschrikkelijk omdat ze een jong kind treft.

Wat drijft kinderen op deze jonge leeftijd om zichzelf zulke verschrikkingen aan te doen? Of, welke samenloop van omstandigheden heeft hen zo ver gedreven?

Je ziet me al aankomen, maar ik ben een voorstander van antidepressiva. Wanneer ik hierover nadenk, krijg ik het niet ingebeeld om kinderen eerst kennis te laten maken met “rock bottom”, om hen dan pas deze pillen te geven. Als je ziet dat deze kinderen/jongeren die weg afstevenen, zou ik hun trein on hold roepen en hen deze medicijnen -indien zij dit willen-, alsook therapie, voorschrijven.

Ik ben blij dit vrij confronterende artikel gelezen te hebben. Als toekomstige leraren moeten we proberen te weten wat er omgaat in de hoofden van leerlingen.

Het feit dat er kinderen van deze leeftijd met zulke gedachten rondlopen, boezemt me echt angst in. Ik vraag me af hoe we, als leerkrachten, deze gedachten kunnen opmerken; of we de leerlingen zo kunnen helpen.

Dit artikel behandeld in mijn ogen een ethisch dilemma waarover het laatste nog niet gezegd werd.