‘We willen andere adoptieouders waarschuwen: pas wanneer de rechter heeft getekend, ben je zeker dat je je adoptiekindje mag houden’, zeggen Brusselaars Manish en Michaël. Na negentien maanden moeten zij hun adoptiezoontje Manaël teruggeven aan de biologische moeder.


Het was zo mooi begonnen voor de adoptieouders. In april vorig jaar kregen ze van het Antwerpse Adoptiehuis goed nieuws: jullie mogen een jongetje verwelkomen. Kort nadien werd Manaël geboren. Drie dagen later arriveerde hij bij Manish en Michaël. De biologische moeder had er geen probleem mee dat een homokoppel haar zoontje adopteerde.

Oppassers

Drie maand later stemde de moeder bij de notaris officieel in met de adoptie. Het adoptiebureau mocht het dossier verder juridisch afhandelen, zonder haar. ‘Vanaf het moment dat de moeder haar handtekening had gezet bij de notaris, was Manaël onze zoon. Voordien voelde we ons slechts oppassers’, zeggen de adoptieouders aan RTBF.

Een adoptie is pas helemaal rond wanneer die door een rechtbank wordt bekrachtigd. Maar zover kwam het niet. In februari dit jaar - het zoontje is dan 10 maanden oud - kregen Manish en Michaël het slechte nieuws: ‘Nadat het dossier bij de familierechtbank is ingeleid, heeft de moeder nog zes maanden tijd om zich te bedenken en alles stop te zetten. Dat is wat de moeder van het kindje heeft gedaan. Ze wil haar zoontje zelf opvoeden en dus gaat de adoptie niet door.’

De adoptieouders gaan in beroep maar verliezen. ‘De rechter oordeelt dat het voor het kind beter is terug te keren naar zijn biologische familie. De tijd dat Manaël al bij ons was, speelt niet mee. Noch het feit dat de moeder zo diep in de procedure van gedacht is veranderd.’

Sindsdien is het Brusselse koppel niet langer adoptiegezin, maar opvanggezin. Om de overgang zo vlot mogelijk te laten verlopen, moeten Manish en Michaël het jongetje elke woensdag naar zijn biologische moeder brengen. ‘Dat is verschrikkelijk moeilijk, maar we doen het voor het welzijn van Manaël. Straks woont Manaël definitief bij zijn moeder.’

Zeer uitzonderlijk

Volgens Didier Dehou, directeur van de Franstalige overheidsdienst Adoptie is dit een zeer uitzonderlijk geval. ‘In de twintig jaar dat ik adopties volg, is dit nog maar de eerste keer dat een biologische moeder de adoptieprocedure stopzet. Maar laat dit voorval alsjeblief geen rem zetten op liefde van de nieuwe adoptieouders voor het kind. Het kind heeft van bij de geboorte liefde nodig.’


EIGEN MENING: Dit artikel vind ik heel dubbel. Langs de ene kant is het de moeder haar volste recht om zich te bedenken. Als ze toch zelf voor haar kind wil zorgen moet dit volgens mij kunnen. Langs de andere kant is het uiteraard verschrikkelijk voor het homokoppel dat nu hun droom in duigen ziet vallen. Ze hebben zich 10 maanden volledig gegeven voor het jongetje, hebben van hem gehouden en voor hem gezorgd. Tien maanden wis je niet zomaar uit. Het is niet menselijk dat de moeder nog zes maanden de tijd krijgt om zich te bedenken. Op zes maanden tijd kan het koppel een band opbouwen met het kindje waardoor het afscheid veel moeilijker zal zijn. Gelukkig merkt het kindje hier zelf niets van. Hopelijk is de moeder financieel en emotioneel in staat om voor haar kindje te zorgen. Anders is de zorg van het homokoppel die alles voor het kindje over heeft beter volgens mij.

BRON: http://www.standaard.be/cnt/dmf20171128_03213018 op 29/11/2017