De Brugse priester Alexander Stroobandt (57) dreigt voor de strafrechter te moeten verschijnen omdat hij niemand verwittigde toen een kennis hem aan de telefoon vertelde dat hij ernstige zelfmoordplannen had. ‘Ik was gebonden door het biechtgeheim’, houdt de priester vol.

Het Brugse parket vraagt de raadkamer morgen om de priester door te verwijzen naar de strafrechter, wegens schuldig verzuim. Het onderzoek startte na een klacht van de weduwe van de man. Die ontdekte na zijn dood dat die kort voordien nog lang met de priester had gebeld en dat de twee sms’en hadden uitgewisseld. Het bewuste telefoontje dateert van oktober 2015. Nadien volgden nog verschillende sms’en.

‘Het was duidelijk dat het om serieuze plannen ging. Ik heb alles gedaan om hem ervan te overtuigen geen overhaaste beslissingen te nemen’, zegt priester Stroobandt. ‘Is het dan mijn fout dat die man uiteindelijk toch beslist om zich van het leven te beroven?’

Een tijdje na de dood van haar man begon weduwe Marleen Cordenier (55) zich vragen te stellen bij die laatste contacten tussen haar man en de priester. ‘Tony had hem gezegd dat hij bij ons thuis uit het leven wou stappen. Hij stuurde hem zelfs een bericht net voor hij het zou doen. De priester kende ons adres en heeft helemaal niets ondernomen. Toen ik de priester daarmee confronteerde, verwees naar zijn biecht*geheim’, vertelt de vrouw. Ze besliste het niet zo te laten en liet haar advocaat *Patrick Martens een klacht indienen. De priester moet nu voor de raadkamer verschijnen.

Bron:
De Standaard, 14/11/2017, 07u13
http://www.standaard.be/cnt/dmf20171114_03185392

Eigen mening:
Het biechtgeheim is volgens mij iets waar je als priester van moet afstappen als een situatie levensbedreigend is voor een andere persoon of de persoon in kwestie. In dit geval was het zeker een levensbedreigende situatie voor de persoon die te biechten ging. Ik stel me vragen over het feit dat er telefonisch over de zelfmoordgedachten werd gesproken. Is dit een vorm van biechten, ook wanneer het telefonisch gebeurd? Naar mijn mening had de priester wel moeten ingrijpen, hij had de politie of familie op de hoogte kunnen brengen. Dit had er voor kunnen zorgen dat de man hulp aangeboden kreeg en de zelfmoord voorkomen werd. Achteraf bekeken is het zeer jammer dat de priester dit niet heeft gedaan, hierbij vraag ik me af of hij de man in kwestie verkeerd had ingeschat? Dacht de priester dat de man zijn plannen niet zou voortzetten?
Ik ben van mening dat je in een dergelijke situatie afstand moet kunnen nemen van je beroep en puur menselijk gaat handelen. Iemand die hulp nodig heeft, moet je hulp bieden, zeker als priester zijnde.