Hoe gaat Macron zijn burgers nu beschermen?

Ondanks een hele rij gepleegde en verijdelde aanslagen maakt president Macron vandaag een eind aan de noodtoestand die heerste sinds 'de Bataclan'. Hoe denkt hij zijn burgers te beschermen in een land dat nog altijd danst op een vulkaan?

Vandaag wordt in Frankrijk de noodtoestand opgeheven, 719 dagen na de aanslagen van 13 november 2015 in Parijs. Ter bestrijding van het terreurgevaar heeft president Macron elementen uit de noodtoestand overgeheveld naar een nieuwe wet tegen het terrorisme.

Zo kan de minister van Binnenlandse Zaken, zonder voorafgaande toestemming van de rechter, mensen huisarrest geven die verdacht worden van terreurplannen. De mogelijkheden om moskeeën te sluiten of evenementen te verbieden om veiligheidsredenen worden verruimd.

Anders dan onder de noodtoestand is voor huiszoekingen nu wel toestemming van de rechter nodig. Ook mag huisarrest alleen worden opgelegd aan verdachten van terrorisme - niet aan linkse activisten, zoals onder de noodtoestand is gebeurd.

"De état d'urgence kon niet oneindig verlengd worden", zei president Macron gisteren voor het Europese Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg. Volgens hem garandeert de nieuwe wet "een zeer hoog niveau van veiligheid, terwijl zij de bescherming van vrijheden versterkt door een intensievere controle door de rechter."

In politiek opzicht is het opheffen van de noodtoestand een lastige stap. Op 14 juli 2016 zei de ongelukkige president Hollande dat het verlengen van de noodtoestand "geen enkele zin heeft." Een paar uur later reed Mohamed Lahouaiej-Bouhlel in Nice 86 mensen dood met een vrachtwagen en werd de noodtoestand wederom verlengd.

Sindsdien zijn er in Frankrijk geen grote aanslagen geweest. Toch is de dreiging amper verminderd. Alleen al in 2017 vonden 12 aanslagen plaats en werden er 14 verijdeld. Drie mensen werden gedood, een politieman op de Champs-Elysées en twee nichtjes die op het station van Marseille werden doodgestoken.

Dat er niet meer slachtoffers zijn gevallen was vaak te danken aan het amateurisme van de daders. Zo probeerde een groepje terroristen in september een aanslag te plegen op een appartementencomplex in Parijs met een bom van glasflessen en jerrycans met benzine. De bom ging niet af, en achtergelaten dna op een jerrycan leidde naar Aymen B., die bij de autoriteiten bekendstond als een geradicaliseerde moslim.

Het ontbrak opgepakte daders en verdachten niet aan de wil om te doden, vaak wel aan technische vaardigheid. Veiligheidsdiensten houden echter rekening met nieuwe aanslagen door getrainde strijders die na de val van Mosul en Raqqa, de Iraakse en Syrische IS-bolwerken, terugkeren naar Frankrijk. Zo danst het land nog altijd op een vulkaan.

De balans van bijna twee jaar noodtoestand is moeilijk op te maken. Sinds november 2015 werden 4.600 huiszoekingen verricht, de meeste in de eerste maanden na de aanslagen. Dat leidde tot ongeveer 1.000 rechtszaken, maar slechts 23 ervan zijn voorgelegd aan het anti-terrorismeparket. In de meeste gevallen werden wapens of drugs gevonden of bleek de verdachte jihadistische websites te hebben bezocht. Niettemin zijn volgens Le Monde zeker vijf complotten verijdeld dankzij huiszoekingen in het kader van de noodtoestand. De politie kwam echter veel meer terreurplannen op het spoor door regulier speurwerk waarvoor de noodtoestand helemaal niet nodig was.

Politiek gevaarlijk

Bezwaren kwamen vooral van juristen en mensenrechtengroeperingen. In het kader van de noodtoestand kregen in de maanden na november 2015 350 mensen huisarrest, sommigen op basis van vage vermoedens. Op dit moment zijn dat er nog 41. Sommige verdachten gingen met succes in beroep.

Zo is er Halim Abdelmalek, die foto's zou hebben gemaakt bij de flat van de hoofdredacteur van Charlie Hebdo. In werkelijkheid bleek hij in zijn telefoon te hebben gepraat en was hij net op bezoek geweest bij zijn moeder, die in hetzelfde complex woont. In andere gevallen waren de verdachten ultraorthodox in hun geloofsbeleving zonder dat zij banden met het terrorisme hadden.

Ook in de nieuwe wet tegen het terrorisme is huisarrest mogelijk zonder voorafgaande toestemming. Een inbreuk op de burgerlijke vrijheid, zei Jacques Toubon, de défenseur des droits, een soort ombudsman. En politiek gevaarlijk, vinden tegenstanders. In veruit de meeste gevallen zullen verdachten moslim zijn. Als zij ten onrechte beschuldigd worden, zullen ze juist in de armen van fundamentalisten en terroristen worden gedreven, zeggen critici.

In de publieke opinie is de steun voor de état d'urgence altijd groot geweest. "De noodtoestand heeft het mogelijk gemaakt de bevolking gerust te stellen", schreef opiniepeiler Jerôme Fourquet in Le Monde. Na de aanslag in Barcelona, in augustus, was slechts 22 procent van de Fransen voor opheffing en 45 procent voor handhaving, terwijl 33 procent haar nog wilde versterken.

Bron: De Morgen, 01/11/2017
https://www.demorgen.be/buitenland/...heven-b18da935/

Eigen mening: Ik vind het persoonlijk zeer riskant dat de noodstoestand in Frankrijk wordt opgeheven. Daarentegen vind ik het wel positief dat er in plaats van de noodstoestand een nieuwe wet komt tegen terrorisme, waarin enkele veranderingen zijn gehandhaafd om een nog hogere veiligheid te garanderen. Anderzijds geeft deze nieuwe aan dat de Fransen zich toch nog niet veilig voelen en dat ze toch nog maatregelen willen tegen deze verschrikkelijke terroristische daden, wat ik ook zeer logisch vind. Dit komt volgens mij omdat er nog altijd een enorme dreiging is in Frankrijk (maar ook in andere landen). De noodstoestand gaf de burgers een "veiliger" gevoel, wat ik zeker begrijp. Ik zou mezelf ook veiliger voelen, ook al is de noodstoestand geen garantie op een veilig land zonder aanslagen. Ondanks het feit dat deze noodstoestand de bevolking een veilig gevoel geeft, houdt het helaas de terroristen niet tegen. Zij voelen zich hier niet bedreigd door. Terroristen denken volgens mij niet aan het feit dat er een noodstoestand is. Zij doen gewoon wat ze willen en dat is iets waar wij weinig aan kunnen doen. Aanslagen zijn zo onvoorstelbaar dat ik zelf absoluut geen regelmaat zou kunnen bedenken om er iets aan te veranderen. We moeten genieten van elke dag en niet nadenken bij het feit dat de wereld vol is van terroristen. Ik hoop dat er snel een einde komt aan deze vreselijke daden.