Succes Hamas verontrust


De relatief sterke score van Hamas en de verzwakking van Fatah zullen het vredesproces in het Nabije Oosten niet vergemakkelijken. Hamas profiteerde van de ontgoocheling bij de Palestijnen over president Mahmoud Abbas en zijn Fatah. Die organisatie stalde in de aanloop naar de verkiezingen haar verdeeldheid gewapenderhand uit. Abbas zelf trad niet op tegen de corrupte oude garde van wijlen Yasser Arafat en wist geen efficiënt bestuur te installeren.


Hamas, dat de tweede partij in het parlement wordt(**), is uit op de vernietiging van Israël en zegt dat het zijn handvest niet zal veranderen. Kan de buitenwereld met een coalitie praten waar Hamas deel van uitmaakt of moet hij aandringen op een ,,cordon sanitaire''? Experts ter plekke zeggen dat men de Palestijnen er niet toe aan moet zetten om democratische verkiezingen te houden om daarna het resultaat af te wijzen.

Israël draagt overigens zijn deel van de verantwoordelijkheid. Het had beloofd een groot aantal Palestijnse gevangenen vrij te laten, de reisbeperkingen naar de bezette Jordaanoever sterk te versoepelen en het verkeer van personen en goederen naar Gaza te vergemakkelijken. Daar is weinig van in huis gekomen. Daardoor verzwakte Israël een Palestijnse president die wil bewijzen dat dialoog meer kan opleveren dan geweld.

Daarnaast leeft het Israëlisch-Arabische conflict niet in een vacuüm. Opvallend is ook hoe weinig steun Abbas van de Arabische wereld krijgt.

De Palestijnse journalist Elias Khoury zei ooit, terecht, dat ,,de Arabische wereld van de Palestijnse zaak houdt, niet van de Palestijnen''. Inderdaad, het ,,onrecht tegen de Palestijnse broeders'' geeft de hopeloos verdeelde Arabische wereld een emotionele samenhorigheid en een gemeenschappelijke vijand die een illusie van eenheid schept.

Bovendien is in het oog van een groot deel van die wereld Israël nog altijd, zoals de Iraanse president Ahmadinejad - en ook Hamas - zegt, een ,,kanker'' in de moslimwereld die ,,uitgeroeid'' moet worden. Ook daarom steunen enkele Arabische regimes liever terreurgroepen dan dat ze meewerken aan een duurzame vrede.

Dat laatste is nochtans wat volgens alle peilingen een overgrote meerderheid van Palestijnen én Israëli's wil, in een oplossing met twee staten.

Om dat te bewerkstelligen, zal de opvolger van Ariel Sharon een veel actievere vredespolitiek moeten voeren. Maar ook de rest van de regio moet meewerken. Er is geen volk ter wereld waaraan meer lippendienst wordt bewezen dan aan de Palestijnen. Maar het is al vaak verraden door degenen die beweren het te steunen.

Ook Hamas, dat nu een politieke rol opeist, zal moeten uitmaken wat het werkelijk wil: de vernietiging van Israël of een staat naast Israël waarin de Palestijnen eindelijk in vrede kunnen leven.


DS, 26-01-2006 (Mia Doornaert)

(**)Wellicht zelfs de grootste, met vermoedelijk 70 van de 132 zetels

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB