actualiteitsforums - Enkele post bekijken - Niet in zijn sas in de kleuterklas

Niet in zijn sas in de kleuterklas

Jo Van Damme

Het was deze week bibberen en beven op meer dan één redactievloer. De VRT lanceerde immers haar gloednieuwe nieuwssite vrtnws.be (ter vervanging van deredactie.be) en de concurrentie zou het geweten hebben. Brecht Decaestecker, hoofdredacteur digitaal bij VRT Nieuws, liet er alvast geen twijfel over bestaan: de sites van Het Nieuwsblad en Het Laatste Nieuws waren in se onbetrouwbaar. Klaar. Die van De Standaard, De Morgen, De Tijd en Knack waren al niet veel beter, maar wisten nu tenminste waar ze zich voortaan konden aan optrekken als het op serieuze verslag*geving aankwam.

Omdat vrtnws.be zich niet alleen in lay-out (meer wit, minder foto’s en navigatiebalken) van zijn voorganger en van de concurrentie wilde onderscheiden, maar ook inhoudelijk de bakens wilde verzetten, had Decaestecker enkele dagen voordien journalist Riadh Bahri bij zich geroepen. Die had in het verleden al zijn eigen depressie gefilmd en deinsde dus klaarblijkelijk niet terug voor het vuile werk. Uitermate geschikt voor de opdracht die de digitale baas voor hem in gedachten had.

‘Ik wil een clipje voor vrtnws.be dat duidelijk maakt waar wij met onze redactie en bij uitbreiding met de hele VRT-nieuwsdienst voor staan, Riadh’, sprak de digitale hoofdredacteur.

‘Kom ik zelf ook in beeld?’, wilde de journalist toch vooraf weten.

‘Dat kan. Ik wil dat je de straat optrekt en aan toevallige voorbijgangers vraagt wat ze vinden van onze nieuwe microfoons.’

‘Hebben we nieuwe microfoons?’

‘Nee, maar wel nieuwe plofhoedjes om over de oude microfoons te schuiven. Op de oude stond ‘VRT Nieuws’, op de nieuwe ‘VRTNWS’. Een wereld van verschil, lijkt me toch.’

‘En ik kom dus in beeld en vraag wat de mensen vinden van die nieuwe plofhoedjes?’, vroeg Riadh argwanend.

‘Van de nieuwe microfoons, dus feitelijk. Het komt erop aan dat de kijker begrijpt dat we niet alleen in een geheel nieuw jasje zitten, maar dat we ook qua inhoud excelleren.’

Bahri was een bijdehand kereltje en liet dat ook merken: ‘Wat als toevallige voorbijgangers geen verschil zien, of ze vinden de vorige plofhoedjes beter?’

‘Die knippen we er dan uit.’

‘Prima’, antwoordde Riadh droog. ‘Verder nog iets?’

‘Een koffie zou welkom zijn.’

Een site die rust en betrouwbaarheid uitstraalde en die de surfer niet bombardeerde met irrelevante, ongecontroleerde nieuwsfeiten, dat moest vrtnws.be worden. ‘Als we optimaal kunnen samenwerken met de journalisten van Het Journaal, Terzake en De Afspraak hebben we eigenlijk geen concurrentie’, had Decaestecker alvast bescheiden berekend. Natuurlijk kon vrtnws zich niet beperken tot recuperatie van berichten uit andere media. Het zou zich zeker niet beroepen op fake- of halfnieuws van obscure Australische publicaties of op studies van ‘Britse wetenschappers’. Voor minder dan waarheid, diepgang en relevantie ging men niet. Gelukkig waren die kwaliteiten binnen het huis van vertrouwen volop voorradig. De experts stonden te trappelen. Ivan De Vadder, Björn Soenens en Tim Pauwels ook.

‘Daarom wilde ik eens polsen of jij misschien ook geïnteresseerd zou zijn’, sprak de Chef Digitaal tot zijn volgende bezoeker. ‘Je krijgt zelfs een eigen pagina, als je wilt.’

Rudi Vranckx, een man die vaak zó ver weg is dat er een planetoïde naar hem is genoemd (14467 Vranckx), was tussen twee oorlogen weer even in het land om verse sjaals en onderbroeken op te halen. Als conflictjournalist wist hij hoe belangrijk het was om met niemand ruzie te hebben, en dus wilde hij Decaestecker niet meteen afwimpelen.

‘Die nieuwe website, die heeft toch een beetje niveau?’, wilde hij weten.

‘Het allerhoogste’, verzekerde de Chef Digitaal.

‘Geen stukjes over hockeyspeelsters die broekjes dragen die op rokjes gelijken? Geen flauwekul over een vrouwtje met grote bloemkolen? Geen schimmige Australische bronnen of Britse wetenschappers?’

Decaestecker lachte eens selderachtig. ‘Nee, nee. Maar wat zou jij er bijvoorbeeld van denken om eens een achtergrondreportage te maken over de geradicaliseerde kleuters in Ronse?’

‘Ronse?’, fronste Vranckx, die blijkbaar te lang in het buitenland had gezeten.

‘Een verhaal dat deze week door de populaire, niet altijd betrouwbare en relevante media, lichtzinnig en wellicht al te voorbarig de wereld is ingestuurd. Bij vrtnws.be zijn we niet altijd de eerste, maar we willen wel de beste zijn. Kun jij dat niet eens voor ons uitspitten? Zo vlug mogelijk zou wel handig zijn.’

Rudi had als oorlogsverslaggever *alle gruwelen gezien waartoe de mens in staat is. Hij had Saddam Hoessein ten val gebracht, IS uit Mosul verjaagd, overal ter wereld had hij het gevaar getrotseerd: Afghanistan, Pakistan, Irak, Syrië. Maar in Ronse was hij nog nooit geweest.

‘Ik zal er eens over nadenken’, had hij de Chef Digitaal beloofd. De daaropvolgende dagen informeerde hij zich over wat er aan de hand was in het voorheen zo vredige stadje in de Vlaamse Ardennen. Dra daagde het hem hoe hevig de radicalisering er in met name de kleuterklassen woekerde: een dreumes had vanop het potje de jihad uitgeroepen, een andere weigerde de juf een hand te geven. Op de speelplaats was een kindje ‘varken’ genoemd, een ros ventje was pootje gelapt. Er was een beweging gemaakt met een vinger over de keel. Er waren Arabische verzen uitgesproken! (En ook een paar Franse, maar dat doet er nu niet toe.) Naar verluidt door een ventje in een Maxi-Cosi. Het kalifaat kwam uit een papfles. Voor het eerst in zijn carrière bekroop Rudi het gevoel dat voor elke oorlogsverslaggever nefast is: de verlammende schrik om naar het front te trekken.

‘Luister eens, Brecht’, sprak hij een paar dagen later tot de Chef Digitaal. ‘Ik denk dat ik forfait geef voor dat Ronse-verhaal. Ik vrees namelijk dat de verzekering dat niet wil dekken.’

‘Nog niet eens aan gedacht.’

‘Ik hoop dat ik je niet in verlegenheid breng?’

‘Ach, nee. Ik heb nog een stuk in reserve over een 83-jarige vrouw uit Bissegem die paddenstoelen heeft als voetballen zo groot.’

‘Waw, paddenstoelen. Relevant?’, vroeg Rudi.

‘Parbleu! Toch als het op vrtnws.be staat?’

DS, 26-08-2017 (Jo Van Damme)