Meer dan 120 lidstaten van de Verenigde Naties hebben vrijdag een verdrag dat de ontwikkeling en het gebruik van kernwapens verbiedt, goedgekeurd. Maar daar stopt het goede nieuws voor de VN.

Het ‘historische akkoord’ is namelijk niet meer dan een symbolische stap: het verdrag werd geboycot door een veertigtal lidstaten, waaronder alle kernmachten én ook ons land.

Het verdrag verbiedt landen om nog kernwapens te ontwikkelen, testen, produceren of bezitten. 122 VN-lidstaten zullen zich daar nu aan houden, maar toch lokt het kernwapenverbod veel kritiek uit.

De negen lidstaten met de belangrijkste kernarsenalen, met name de VS, Groot-Brittannië, Frankrijk, Rusland, China, Israël, India, Pakistan en Noord-Korea doen namelijk niet mee, waardoor het vooral om een symbolisch verdrag gaat.

Ook Duitsland en ons land bleven samen met een dertigtal andere niet-kernmachten ver weg van de gesprekken. Volgens Frankrijk, de VS en het Verenigd Koninkrijk getuigt het kernwapenverbod van een ‘duidelijk misprijzen van de realiteit’, klinkt het in een gezamenlijke persmededeling. Zij zien het bezit van kernwapens als een belangrijk element van hun militaire strategie, als afschrikmiddel voor kernmachten met slechte bedoelingen.

Bron: De Standaard, 7 juli 2017, via http://www.standaard.be/cnt/dmf20170707_02962140

Mening: Het is naar mijn mening een goed initiatief dat men toch probeert een kernwapenverbod op te stellen om zo duidelijk te maken wat voor schade kernwapens kunnen aanrichten. Toch vind ik het jammer dat ik de kernmachten én ons land gelijk moet geven wat betreft het ontbreken aan een realistische kijk op de wereld door zij die het verbod hebben opgesteld. Het kan wel zijn dat meer dan 120 lidstaten het verbod ondertekend hebben, maar ik denk dat er altijd gesjoemeld zal worden. Men zal met andere woorden nooit kunnen garanderen dat ieder land ter wereld zich ook effectief zal houden aan een eventueel kernwapenverbod. Deze wapens blijven spijtig genoeg voor strubbelingen zorgen tussen landen en bij dreiging zullen sommige van hen sneller geneigd zijn deze wapens gereed te pakken dan anderen. Dit is met andere woorden een beslissing die maar moeilijk kan worden afgedwongen op vlak van de natiestaat.