Franse toestanden?


Franse toestanden in Amsterdam? Als ik aan Franse toestanden denk, denk ik aan de péage van de tolweg bij Nancy drie weken geleden. Ik had net mijn creditkaart uit de betaalmachine gegrist en reed van het tolpoortje weg. Waarschijnlijk niet snel genoeg, want enkele tientallen meters verder werd ik door het achterliggende voertuig ingehaald en klemgereden. Ik remde en kwam tot stilstand...


De raampjes van de auto met nummerbord uit het departement Hérault (Montpellier) gingen naar beneden en drie woedende gezichten plus drie halve rompen kwamen uit de raamopeningen te hangen. Drie jonge Noord-Afrikanen met de traditionele petjes en capuchons uit de Franse banlieues. Hoewel ik nieuwsgierig was naar de verwensingen die uit hun door haat verwrongen mond gebruld werden, hield ik wijselijk mijn eigen raampje dicht. Een goede zet, want voor ik het wist werd mijn auto door een vlucht vette fluimen getroffen. Als een Noord-Afrikaan op je spuugt, dan weet je dat hij heel boos moet zijn en hiermee zijn diepste verachting uitdrukt. En terecht. Als vermeende Nederlander rijdend in een auto met Nederlands kenteken kon ik natuurlijk geen haar beter zijn dan al die Franse krijtkoppen die hen dag in dag uit onderdrukken. Mijn trage gang was misschien een bewijs van mijn superioriteitsgevoel dat geen rekening hield met hun achterstandspositie en hun gevoel van uitsluiting. In ieder geval prijsde ik me gelukkig dat mijn autootje alleen maar werd bespuugd en niet door deze boze achtergestelde jongeren in lichterlaaie werd gezet, zoals 45000 voertuigen vorig jaar in Frankrijk.

Nee, ik geloof niet dat we nu al in Nederland die zogenaamde Franse toestanden zijn genaderd. Het smeult en broeit wel, maar de vroegtijdige Nederlandse aanpak en het onderkennen van het probleem door verschillende overheden verschillen wezenlijk met de Franse struisvogelpolitiek. In dat land wordt iedereen die de onrust en onlusten in migrantenbuurten niet door een achterstands- en discriminatiebril bekijkt, onmiddellijk afgeschoten. Een minister van justitie, zoals Donner gisteren deed, die de intolerantie en het geweld van jonge Marokkanen door ’enerzijds sociaal-economische factoren en anderzijds door culturele factoren’ uit zou leggen, zou ongetwijfeld voor fascistoïde Le Pen worden uitgemaakt. Zelfs burgemeester Job Cohen zou door de Franse politiek-correcte gemeente met pek en veren worden besmeurd wegens zijn jongste uitlatingen. Want je kunt het tot nu toe gevoerde beleid van de Amsterdamse burgemeester te week vinden, maar eergisteren leek zijn discours plots te verharden. Vooral bij Nova was het alsof een nieuwe burgervader was opgestaan. Cohen hekelde het slachtofferschap van jonge Marokkanen en hun groeiende intolerantie jegens homo’s, joden en de Nederlandse samenleving in het algemeen. Ook wees hij naar islamitische buitenlandse zenders om deze onverdraagzaamheid en dit antisemitisme te verklaren. Het is al heel wat voor een bestuurder die integratie via religieuze kanalen dacht te bevorderen.

Sylvain Ephimenco

Trouw, 19-01-2006

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB