Ik ga gedeeltelijk akkoord met de onderstaande meningen.
Het klopt inderdaad dat het voor dokters en leerkrachten moeilijker wordt om hun beroep uit te oefenen en als professional over hun vak te spreken, als er zo veel (al dan niet juiste) informatie op het internet staat. Niemand verwacht weerwoord van mensen die niet in het vak staan en tegelijkertijd alles denken te weten over een bepaalde aandoening/ziekte of ander onderwerp. Langs de andere kant, vind ik het eigenlijk wel normaal dat we de vakbekwaamheid van artsen in vraag stellen. Natuurlijk hebben zij hier wel voor gestudeerd en is het bijgevolg bewezen dat ze alles weten over werking van ons lichaam, maar zij kunnen ook fouten maken of dingen over het hoofd zien. Zo vertelde mijn eigen huisdokter me onlangs nog aan de telefoon dat er niets merkwaardig op mijn CT-scan te zien was, buiten wat problemen aan mijn onderrug, en dat er dus geen oorzaak was voor de klachten die ik had. Dit vond ik zeer merkwaardig, want men had een CT-scan van mijn nek en schedel genomen.
Ik ben ook ingegaan tegen de diagnose van mijn huisdokter. In tegenstelling tot de meeste mensen (volgens het artikel) heb ik me wel gebaseerd op de 'second opinions' van kinesisten die ik geraadpleegd had, maar ik vind dat we hoe dan ook het recht hebben om ons vragen te stellen. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat we artsen en verpleegkundigen respectloos moeten behandelen en moeten wantrouwen.