Net zoals hiervoor al aangehaald is geweest, ben ik niet akkoord met de manier waarop alles gebeurd is. Ik kan hier de vergelijking trekken naar Milo Yiannopoulos, wie niet mocht spreken in de Verenigde Staten omwille van zijn "alt-right" gedachtengoed. Na verscheidene protesten zijn er zelfs delen van de University of Berkeley beschadigd geweest. Het gaat hier echter om vrije meningsuiting: wanneer is een vrije meningsuiting te veel? Heeft niet iedereen het recht om zijn mening te uiten? Het debat wordt hier dus verder uitgewerkt, met Theo Francken als laatste voorbeeld. Is hij iemand die haat predikt? In mijn ogen is hij dat niet, maar heeft hij wel een mening die vaak veralgemeent, net zoals dat hij, zoals Jolien aanhaalde, te fel gereageerd heeft op de extreemlinkse studenten die kwamen protesteren. Wat mij echter het ergste stoort, is dat er duidelijk een onderscheid gemaakt wordt tussen extreemlinks en extreemrechts in zulke gevallen. Extreemrechts wordt veeleer als een gevaar bekeken, terwijl extreemlinks eerder getolereerd zal worden. Dat komt onder meer door de huidige staat van de maatschappij in Europa. Ik ben extreemrechts noch extreemlinks, ik heb geen affiliatie met rechts of links of Francken of Yiannopoulos, maar ik vind dat beide ideologieën hun eigen gevaren hebben: extreemlinks als ongevaarlijk afschrijven, is ronduit dom. De lezing van Theo Francken had door mogen gaan van mij, waarbij de extreemlinksen in debat hadden kunnen gaan tijdens de vragenronde. Er zal waarschijnlijk wel een "feitenbetwisting" komen tijdens die vragenronde: wat is waar en onwaar? Zijn de getuigenissen wel geloofwaardig? Zolang mensen daar niet eens over kunnen geraken, stopt het debat op het punt dat de ene partij de andere beschuldigt van onwaarheden, waarna er alles vergeleken wordt met die onwaarheid.