Ik heb even moeten nadenken hoe ik mijn mening zou formuleren...
Maar ik denk/hoop dat ik nu tot een goed onderbouwde mening ben gekomen.

Puur uit het buikgevoel zou ik zeggen: "Nee, de eerste schooldag valt op 1 september.
Toen ik de kop van het krantenartikel las was ik ontzet, een beetje kwaad, verbouwereerd,... "Van allez jongens, waar gaat het naar toe..." Ik heb respect voor een persoon die al dan niet een geloofsovertuiging heeft, maar dit gaat te ver!
Zo kunnen we voor iedereen een uitzondering maken. "En komt het ja, hoe moet ik het verwoorden een beetje... neem maar heel de boel over? Zoiets?"

Dan heb ik tegen mijzelf gezegd van, lees het volledige artikel door. Wat zijn de argumenten, om de eerste schooldag uit te stellen.

Na het lezen van het artikel en daar even over na te denken kwam ik tot deze (hopelijk) genuanceerde/ goed doordacht mening:

Om te beginnen vind ik de eerste schooldag enorm belangrijk. Op de eerste schooldag gebeurt de groepsvorming, de kennismaking met de school, het eerste contact met de klastitularis en de andere klasgenoten en worden er de afspraken gemaakt. Ik ben dan ook van mening dat alle leerlingen aanwezig moeten zijn op school.
Nu zouden we de eerste schooldag uitstellen om religieuze redenen. Je zou ook kunnen zeggen, we stellen de eerste schooldag uit, zodat ouders met hun kinderen pas later uit vakantie kunnen terugkeren (om zo de kostprijs van een reis te drukken).
En zo zijn er waarschijnlijk nog tal van redenen om een eerste schooldag uit te stellen. Wat doe je met mensen die niet gelovig zijn en "nooit" een (religieuze)feestdag kunnen vieren...

Ik ga akkoord met de verdediging van de minister van onderwijs Hilde Crevits:

‘Het schooljaar start sinds jaar en dag op 1 september’, zegt ze. ‘Scholen beschikken wel over één vrije dag. Wie een problematische start verwacht, kan uit respect voor de religieuze beleving van de leerlingen starten op maandag 4 september, zonder dat we daarvoor het schooljaar in heel Vlaanderen moeten verschuiven.’

Maar ik deel de bezorgdheid van de scholen(koepels). Ik vind het zinvol om met alle onderwijsnetten samen een initiatief te nemen. Zodat iedereen op dezelfde lijn zitten, en er geen willekeur is.

Ik wil de kansen van moslimleerlingen zeker niet hypothekeren. Ik wil elke leerling zoveel mogelijk kansen geven.

Daarbij maak ik ook de bedenking: Wat als ik of mijn kind les volgt in een land waar... (en vul de zin zelf maar aan...) - (Je weet wel waar ik naartoe wil gaan...)

Maar ik begrijp ook heel goed dat het weinig tot geen zin heeft als het merendeel van de leerlingen niet aanwezig is op de eerste schooldag.

Ik besluit het volgende, het laatste wat ik wil is polarisatie en wil ik de hand uitsteken...

Maar wat doe ik met mijn buikgevoel?