Na gewezen SP.A’er Ahmet Koç denkt ook Dyab Abou Jahjah aan een partij die mikt op de kiezer met een migratieachtergrond.

Hij richt zich daarbij op de Brusselaars. ‘De bedoeling is om tegen de Vlaamse, Europese en federale verkiezingen in 2019 met een sterk programma te komen’, zegt Abou Jahjah maandag in een interview met De Morgen.

Abou Jahjah deed in 2003 al eens een gooi naar de gunst van de kiezer. Samen met zijn Arabisch-Europese Liga vormde Abou Jahjah toen met PVDA de lijst RESIST. Dat bleek geen succes. ‘Ik zou nooit meer aan verkiezingen deelnemen als je op voorhand weet dat je geen resultaten kan halen’, blikt hij daar nu op terug.

Brussel

Een variant van het Nederlandse DENK is volgens Abou Jahjah niet leefbaar op nationaal of Vlaams niveau. ‘De drie zetels die DENK heeft binnengehaald, zou ze bij soortgelijk resultaat bij ons niet gekregen hebben. Haar 2,1 procent ligt ver onder de kiesdrempel van 5 procent’. Maar Brussel is volgens hem een ander verhaal. ‘Daar heeft 1 op de 2 kiezers een migratieachtergrond’.

Abou Jahjah denkt daarom met een aantal mensen ernstig na over een partij in Brussel. ‘Ik kan nog geen namen noemen, maar het staat vast dat we geen exacte kopie van DENK maken. Het moet breder’, luidt het. ‘Waar we aan denken, is een partij rond de Brusselse identiteit. Ze zal op die manier regionalistisch zijn, maar tegelijk ook emancipatorisch’. Hij spiegelt zich ook meer aan het Spaanse Podemos, dan aan DENK.

Eigen mening:

Een partij die focust op de kiezer met een migrantenachtergrond is volgens mij geen oplossing om thema’s zoals polarisatie en discriminatie tegen te gaan. Een voorbeeld van zo’n partij vind je terug In Nederland waar de partij DENK met als grote man Tunahan Kuzu 3 zetels heeft weten te bemachtigen. Ik heb enkele interviews bekeken van deze persoon en ook van enkele andere partijleden van DENK en ik kan besluiten dat de manier waarop deze mensen politiek voeren alleen maar zorgt voor verdere distantiëring. Ze spelen vooral het slachtoffer als ‘buitenstaander’ in hun eigen land en zullen zelden de fout bij de minderheid leggen. Ze spelen vaak de racismekaart en winnen hierdoor hun meeste stemmen. Hetzelfde geldt voor Abou Jahjah, een persoon die de controverse niet schuwt. Hij is de leider van de beweging AEL (Arabisch-Europese Liga), een partij waarmee hij in 2002 de moslims in Borgerhout heeft opgeroepen om te protesteren tegen de invloed van het Vlaams Blok. Hierdoor ontstonden enorme rellen. Deze persoon is gefrustreerd door het zogenaamde onrecht dat de migranten wordt aangedaan en bouwt hier zijn politiek mee uit. Niet dat er op dit vlak geen problemen zijn, maar men moet de zaken niet beginnen overdrijven. Het slachtoffer uithangen en schuldgevoelens uitlokken om zich zo te profileren in een samenleving vind ik niet de juiste methode om eenheid te creëren in een land. Kortom, een partij die zich vooral focust op de migrantenbevolking in een land en niet de gehele bevolking, vind ik niets bijbrengen aan de Belgische politiek.

Bron: De Standaard: http://www.standaard.be/cnt/dmf20170320_02789322