Ik ben het eens met de visie van Lena. Ik vind het knap dat een zestienjarige jongen een film maakt over zijn traumatische pestervaringen. Michiel geeft een krachtig signaal aan de maatschappij. Ik vind ook dat alle pesters, groot en klein, verbannen zouden moeten worden uit de samenleving. De slachtoffers blijven achter met een litteken dat ze heel hun leven moeten meedragen. Vroeger werd er gepest tijdens de schooluren en was je thuis veilig maar tegenwoordig doet men ook aan cyberpesten. Als gepeste ben je nergens meer op je gemak. Pesten heeft grote gevolgen. Als slachtoffer verlies je je zelfvertrouwen, je wordt onzeker en het kan zelfs leiden tot je helemaal niet meer wil leven. Als leerkracht vind ik dat je hier oog voor moet hebben en dat je het zeker niet mag negeren. Als je het links laat liggen kan de situatie uit de hand lopen. Als school kan je hier actief rond werken door groepsactiviteiten te organiseren en de leerlingen er geregeld opwijzen dat pesten echt niet ok is. Ik ben van mening dat de school een plaats moet zijn waar je je goed voelt en dat je jezelf mag zijn want na deze periode moet je op je eigen benen kunnen staan.