In het hele land starten pilootprojecten waarbij patiënten niet meer naar het ziekenhuis moeten voor hun behandeling. Ook borstkankerpatiëntes.
Een paar keer per maand naar het ziekenhuis en daar tussen personen zitten die minstens even ziek zijn. Veel kankerpatiënten zouden hun verblijf in het ziekenhuis willen inruilen voor een behandeling in hun woonkamer. Dat kan binnenkort. In het hele land starten proefprojecten rond ‘thuishospitalisatie’ voor in totaal 1.300 patiënten die kanker hebben of die een intraveneuze antibioticakuur nodig hebben. Minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) keurde twaalf projecten goed. Het UZ Leuven en het UZ Antwerpen, bijvoorbeeld, zullen aan een deel van de vrouwen met borstkanker voorstellen dat ze hun behandeling thuis krijgen.

‘Voor veel patiënten is het zwaar om gedurende een halfjaar tot een jaar steeds opnieuw naar het ziekenhuis te komen. Elke keer confronteert hen dat met hun ziekte’, zegt Marc Peeters, diensthoofd oncologie in het UZ Antwerpen.

Inspuitingen

De projecten in Antwerpen en Leuven zijn er voor vrouwen met een specifiek type borsttumor waartegen ze ook nog na hun chemo het geneesmiddel Herceptin krijgen. ‘Vroeger werd Herceptin intraveneus toegediend, nu kunnen we ook inspuitingen geven’, aldus Peeters. ‘Een verpleegkundige kan de spuit evengoed bij hen thuis zetten. De verplaatsing naar het ziekenhuis, je daar inschrijven en op je beurt wachten is dan niet meer nodig.’

Wat simpel klinkt, is het in de praktijk niet, luidt het in Antwerpen en Leuven. De thuishospitalisatie vergt een nieuwe organisatie van de zorg, waarbij de ziekenhuizen nauw samenwerken en informatie uitwisselen met zorgverleners buiten de ziekenhuismuren, zoals diensten voor thuisverpleging. De verpleegkundigen hebben ook een extra opleiding nodig.

Logistieke uitdaging

Peeters: ‘Een spuit met een geneesmiddel tegen kanker is iets anders dan een griepvaccin. De verpleegkundige staat mee in voor het melden van bijwerkingen aan het ziekenhuis. Daar houdt een andere verpleegkundige bij welke nevenwerkingen er gemeld worden en of een arts moet ingrijpen.’

Naast de samenwerking tussen alle spelers is ook het puur logistieke een uitdaging, zegt Kevin Punie, staflid medische oncologie aan het UZ Leuven. ‘Herceptin moet vanuit het ziekenhuis bij de patiënt geraken, zonder dat de koudeketen wordt onderbroken.’
Het moet in de proefprojecten nog bewezen worden, maar naar alle verwachting zal de thuishospitalisatie toch minder kosten dan de behandeling in de kliniek. De projecten passen in de hervorming van het ziekenhuislandschap en -financiering.

‘Beddenhuis’

De Block wil komaf maken met het ziekenhuis als ‘beddenhuis’ waar patiënten onnodig lang verblijven. Dat maakt de zorg duur. De eerder opgestarte proefprojecten voor vrouwen na de bevalling liggen in dezelfde lijn. In plaats van in het ziekenhuis worden moeder en kind thuis verder opgevangen door kraamhulp en vroedvrouwen.

Maar het gaat om meer dan besparingen. Volgens minister De Block lopen patiënten thuis minder risico op ziekenhuisinfecties. Het federaal kenniscentrum voor de gezondheidszorg (KCE) stelde ook vast dat patiënten bij een kankerbehandeling thuis zeker niet onveiliger zijn, maar wel meer tevreden dan in het ziekenhuis – op voorwaarde dat ze niet verplicht thuis worden behandeld. De Block maakt zich daarvoor sterk. ‘Deelname aan een proefproject blijft vrijwillig. Patiënten kunnen nog altijd kiezen voor een klassieke hospitalisatie.’

Bron: De Standaard
Eigen mening: Persoonlijk vind ik het goed dat men zoiets tracht op te starten. Je thuis is waar je je goed voelt, en dat kan alleen maar positief zijn om kracht te vinden om te vechten tegen deze ziekte . Ik ben het eens met Marc Peeters die zegt dat je in het ziekenhuis telkens geconfronteerd wordt met kanker. Bovendien moet je er telkens rekening mee houden dat iemand je naar het ziekenhuis kan brengen, komen halen,... Ik kan me inbeelden dat je dit zelf niet kan na een behandeling. Ik vind het belangrijk dat de keuze altijd bij de mensen zelf blijft. Waar hun voorkeur ligt. Op dit moment is het nog een proefproject dus mensen kunnen nog kiezen voor een klassieke hospitalisatie. Toch geloof ik dat sommige mensen zich misschien ook beter voelen met permanent verplegers/verpleegsters rond zich. Mensen die bijvoorbeeld alleen wonen, geen familie hebben om voor hen te zorgen,...
Langs de andere kant begrijp ik ook dat dit een uitdaging is voor het medisch personeel. Men wil ook in de zorgsector besparen, wat ik soms een raar gegeven vind, maar dan kan men dat beter op een positieve manier doen. Dit vind ik zeker en vast een goed initiatief.