Ik sluit me bij Janne aan dat het nemen van pilletjes niet de oplossing is. Hulp vragen aan een psychiater is voor vele mensen echter wel een grote stap. Bij het woord psychiater associëren nog veel mensen het woord gek. Je gaat namelijk alleen naar een psychiater als je niet goed bij je hoofd bent. Vermoedelijk zorgt dit er ook voor dat vele mensen hier toch niet heen gaan.
Het belangrijkste dat je als ouder kan doen om je kind te steunen, is tijd vrijmaken voor te luisteren en te praten. Geef aan je kind aan dat je er bent als er iets is. Een luisterend oor kan veel doen voor iemand die het even niet ziet zitten. Het aantal zelfmoorddodingen stijgt ook bij jongeren. Minstens één maal per week beslist een leerling in België om uit het leven te stappen en ongeveer 30 à 40 procent denkt hier over na. We moeten ons afvragen wat er zo erg kan zijn dat een jong iemand het niet meer ziet zitten? Wat is er gebeurd dat je als enige uitweg zelfmoord ziet?
Vandaar is praten het belangrijkste, hetzij bij een psychiater, hetzij met ouders of leeftijdsgenoten. Gewoon 1 iemand die bereid is om te luisteren, kan een groot verschil maken. Al is het maar vijf minuten met volle aandacht voor het verhaal van die persoon. Als die 'kostbare' tijd kan voorkomen dat een kind zelfmoord pleegt, dan is het dat toch waard? Of niet?