2016 wordt een recordjaar op het vlak van stakingen

We dreigen 2016 af te sluiten als een van de zwaarste stakingsjaren van de voorbije twee decennia. In de eerste zes maanden waren er al 253.200 stakingsdagen, meer dan in het hele vorige jaar. Daarmee bereikte de sociale onrust in het tweede kwartaal met voorsprong het hoogste niveau in 25 jaar tijd. Dat blijkt uit cijfers van de Rijksdienst Sociale Zekerheid (RSZ), waarover De Tijd bericht.

In de cijfers houdt de overheid bij hoeveel werkdagen er verloren gingen doordat werknemers staakten of betoogden. Eén stakingsdag geldt als één werknemer die één dag het werk neerlegt.

Van april tot en met juni waren er maar liefst 247.300 stakingsdagen. Daarmee bereikte de sociale onrust in het tweede kwartaal met voorsprong het hoogste niveau in 25 jaar tijd.

2014, het debuutjaar van de regering-Michel, klokte af op 760.300 stakingsdagen, met voorsprong het zwaarste protestjaar in een kwarteeuw.

Na een rustiger 2015 hernam het vakbondsprotest dit jaar in alle hevigheid. Het werk werd in het tweede kwartaal verschillende keren neergelegd bij het spoor, en in die periode brak ook de cipiersstaking uit. Op 24 mei legden ook zo'n 60.000 mensen het werk neer voor een nationale betoging tegen het rechtse regeringsbeleid, en een week later betoogden zo'n 10.000 ambtenaren en leerkrachten tegen de bezuinigingen, gevolgd door een nationale staking op 24 juni.

"Die staking verklaart mee het recordniveau in het tweede kwartaal", zegt Kurt Vandaele, onderzoeker bij het Europees vakbondsinstituut ETUI. "De sectoren waar het meest gestaakt werd tussen april en juni zijn de metaalindustrie, de transportsector met de NMBS en de overheid met de cipiersstaking."

Bron: De Redactie

Eigen mening: Het was me het voorbije jaar al opgevallen. 'Staking' was een onderwerp dat dikwijls in het nieuws kwam en waar dikwijls over gepraat werd. Het stakingsrecht is een belangrijk recht dat deel uitmaakt van een democratie, maar persoonlijk vind ik dat er dit jaar voor het minste dat tegenzat, gestaakt werd. Bovendien hebben veel buitenstaanders er ongetwijfeld last van gehad. Bijvoorbeeld: door stakingen van het openbaar vervoer kwamen mensen te laat op hun werk of op school. Zo konden sommigen overuren werken of toetsen inhalen en leerstof missen.
Wat helemaal niet past, is dat sommige stakingen gepaard gaan met vandalisme. Misschien is het tijd om het stakingsrecht te herzien en een duidelijke lijn tussen de twee te trekken?