Ik zou waarschijnlijk wel kunnen meegaan met de redenering die hier gemaakt wordt, als de feiten achter het verhaal anders waren. Het probleem zit hier in de premisses "Als er een visum wordt geweigerd zal hier wel reden voor zijn," en "als er dan een keer een gezin wordt geweigerd moet er meteen een dwangsom worden betaald".
De Rechtbank voor Vreemdelingenbetwisting heeft meerdere keren gevraagd aan de Dienst Vreemdelingenzaken om bepaalde motiveringen van de visumweigering te verduidelijken. De Dienst Vreemdelingenzaken heeft dat nooit gedaan. Als zij wel duidelijke redenen hadden aangevoerd om geen visum toe te kennen, had de rechtbank die weigering waarschijnlijk wel bevestigd.
De rechtbank kan echter geen rekening houden met de argumenten die er mogelijk zijn, maar die niet aangedragen worden. Het is namelijk niet de taak van de rechtbank om bewijsstukken en argumenten aan te voeren, maar om de argumenten van verschillende partijen af te wegen en te beoordelen op basis van de bestaande wetten (anders zou de rechtbank 'activistisch' op zoek gaan naar argumenten om een eigen visie te onderbouwen).
De rechtbank krijgt dus wel de argumentatie van het Syrische gezin dat ze in gevaar zijn en dringende opvang nodig hebben, maar niet (voldoende) argumentatie van de Dienst Vreemdelingenzaken die deze argumentatie kan weerleggen. En dan moet de rechtbank, omwille van het hoogdringende karakter, wel tijdelijke maatregelen nemen om mensen in gevaar te beschermen. In dit geval zegt de rechtbank dat een tijdelijk humanitair visum moet toegekend worden. Maar als de regering al niet reageert op een vraag om argumentatie, is er nog extra druk nodig om te zorgen dat die beslissing wel gerespecteerd wordt. En dat drukkingsmiddel is in dit geval een dwangsom.
Het is nooit de bedoeling geweest dat de rechtbank de taak van de regering overneemt en zelf visa gaat toekennen, of dat bij elke weigering "meteen" een dwangsom wordt toegekend. Als we echter niet in een dictatuur willen leven, moet een regering ook aansprakelijk zijn voor een rechtbank en moeten mensen het recht hebben op "effectieve rechtsbescherming". De verplichting om een visum toe te kennen is dan ook maar een laatste stap in een proces waarin één partij keer op keer genegeerd werd door de regering.