Het wordt moeilijk voor Donald Trump, zeggen de recentste peilingen. Maar kloppen die wel?

Vandaag houdt de rest van de wereld minstens even hard de adem in als Amerika zelf. Bijna overal zal een zucht van opluchting klinken als Donald Trump geen president wordt – met uiterst rechts in Europa en radicale hindoes in India (die hopen dat hij de moslims zal verpletteren) als uitzonderingen op de regel.

Volgens de laatste peilingen, die gisteren gepubliceerd werden, haalt Hillary Clinton het. Zes grote nationale peilingen gaven haar drie tot zes procent voorsprong. Die peilingen werden bovendien gehouden vóór de FBI had bekendgemaakt dat de *inlichtingendienst ook in de nieuwste lading e-mails van Clinton geen reden vond om haar te vervolgen.

Al Gore vs. Bush

Aangenomen mag worden dat dat nieuws Clinton alleen maar meer wind in de zeilen geeft, waardoor er enige reden is tot optimisme in het Democratische kamp. Haar voorsprong in de peilingen is nu zelfs groter dan die van Barack Obama op Mitt Romney vier jaar geleden.
Toch zou het zeer voorbarig zijn al in de winning mood te verkeren. Zelfs al neemt haar voorsprong nu toch weer toe: sinds 2000, toen Al Gore nationaal meer stemmen behaalde dan George W. Bush maar toch geen president werd, weten we dat we naar de berekening van het aantal kiesmannen moeten kijken.

14 ‘strijdstaten’

Sinds gisteren vallen volgens het gemiddelde van de peilingen (berekend door RealClearPolitics) liefst veertien van de vijftig staten onder de noemer ‘battleground state’. In al die staten heeft de ene kandidaat minder dan vijf procent voorsprong op de andere. Dat geldt vooral voor de volkrijke strijdstaten Florida en North Carolina, waar beide campagneteams gisteren op de laatste campagnedag nog alles uit de kast haalden.

Het pad naar de vereiste 270 kiesmannen is sowieso veel langer en moeilijker voor Trump dan voor Clinton. Trump moet – als er zich in andere staten geen grote verrassingen voordoen – zowel Florida, North Carolina als Ohio winnen én onverwachts een naar de Democraten leunende staat als Michigan of Virginia binnenhalen, om president te worden. Dat lijken veel obstakels tezamen. Daarom geven de pure kans*berekeningsspecialisten van Fivethirtyeight Clinton nu 68% kans, de New York Times houdt het zelfs op 84%.

Super Pac van de wraak

Maar met de marges zo dicht bij elkaar in zoveel cruciale staten, is het nagelbijten tot het laatste nippertje. Vooral omdat er ongewoon veel onbesliste kiezers zijn – met twee kandidaten die historisch onpopulair zijn – wat de onvoorspelbaarheid groter maakt. Is het immers ook niet mogelijk, gezien het stigma van Trump-kiezers dat ze laagopgeleid zijn, dat niet iedere potentiële kiezer in dat kamp tegenover peilers zijn echte intentie durft weer te geven?

Alles komt dus neer op de opkomst: wie weet zijn kiezers het best te motiveren? Clinton heeft een duidelijke voorsprong bij de mensen die vooraf gekozen hebben, maar vandaag worden er meer Trumpkiezers verwacht. Bijzonder onheilspellend is ook het aantal kiezers – 58 procent – dat zegt ‘zeer teleurgesteld of boos’ te zullen zijn als hun kandidaat verliest. Wie het ook wordt, hij of zij zal een natie leiden die voor de helft de pest heeft aan hem/haar. Trump zou in privékring al hebben aangekondigd dat hij bij verlies zijn geld zal steken in een ‘Super Pac van de wraak’.

Bron: De standaard 8/11/2016
http://www.standaard.be/cnt/dmf20161108_02561448

Eigen mening:Volgens mij is het spijtig genoeg nog steeds mogelijk dat Trump de verkiezingen wint. Hij staat natuurlijk wel achter in de peilingen maar de Brexit zou er ook nooit komen en dat is toch gebeurt. Er zijn ook nog zoveel onbesliste stemmers omdat ze tussen een 'leugenaar en een oplichtster' moeten kiezen en vele Amerikanen stemmen enkel omdat ze de ander niet willen hebben als president. Dit vind ik zeer spijtig omdat je normaal je kiezers zou moeten verdienen met je eigen sterkten en niet met de zwaktes van de andere.